Ένας άνδρας από τη Νεβάδα μολύνθηκε από κοροναϊό τον Μάρτιο. Ανέρρωσε, και στη συνέχεια βγήκε αρνητικός στο τεστ. Η περίπτωσή του δεν θα είχε τίποτα αξιοσημείωτο εν μέσω μιας πανδημίας που έπληξε εκατομμύρια Αμερικανούς. Όμως ο άνδρας επαναμολύνθηκε μετά από λιγότερες από έξι εβδομάδες.
Ο 25χρονος άνδρας από τις νοτιοδυτικές ΗΠΑ έγινε η δεύτερη καταγεγραμμένη περίπτωση επαναμόλυνσης από κοροναϊό στην επιστημονική βιβλιογραφία, μαζί με ένα κρούσμα στο Χονγκ Κονγκ.
Ο άνδρας, ο οποίος εργάζεται σε κέντρο μακροχρόνιας φροντίδας στο Ρενό, ήταν σε καραντίνα στο σπίτι της οικογένειάς του το διάστημα που ασθενούσε. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι επαναμολύνθηκε όταν ένα μέλος της οικογένειάς του, που επίσης ήταν απαραίτητος εργαζόμενος, έφερε στο σπίτι ένα ελαφρώς διαφορετικό στέλεχος κοροναϊού στις αρχές Ιουνίου.
«Είχαμε ένα ξέσπασμα κοροναϊού στο κέντρο μακροχρόνιας φροντίδας, και η κατάστασή του δεν επέτρεπε να συνεχίσει να εργάζεται», δήλωσε η Χέδερ Κέργουιν, διευθύντρια του προγράμματος επιδημιολογίας της κομητείας Γουάσο της Νεβάδα, που εργάστηκε απευθείας στην υπόθεση.
Ο άνδρας, ο οποίος νοσηλεύτηκε τη δεύτερη φορά που ασθένησε με κοροναϊό, εντέλει ανέρρωσε. Εξακολουθεί να υποφέρει από τις επιπτώσεις του. «Εξακολουθεί να βιώνει ορισμένα επίμονα συμπτώματα εξάντλησης και σύγχυσης», εξηγεί η Κέργουιν.
Οι περισσότεροι ιολόγοι περίμεναν ότι η επαναμόλυνση είναι εφικτή. Όμως οι ειδικοί αναφέρουν ότι η περίπτωση του άνδρα υπογραμμίζει το γεγονός ότι εξακολουθούν να είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζουμε για τον κοροναϊό. Ανάμεσα σε αυτά και το πόσο κρατά η ανοσία μετά τη λοίμωξη και την αλληλεπίδραση του ιού με την βιολογία του κάθε ατόμου.
Ανησυχία για τα εμβόλια
Οι περιπτώσεις επαναμόλυνσης είναι σημαντικές και για την ανάπτυξη εμβολίων και την εκτίμηση της αποτελεσματικότητάς τους, την περίοδο που η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται σε αγώνα δρόμου για την ανάπτυξή τους.
«Αν η ανοσία από τη φυσική λοίμωξη δεν διαρκεί ένα εύλογο διάστημα, το πιθανότερο είναι ότι το ίδιο θα ισχύει και με το εμβόλιο», προειδοποιεί ο Δρ. Άρλοντ Μόντο, καθηγητής επιδημιολογίας και δημόσιας υγείας στο τμήμα δημόσιας υγείας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. «Τα περισσότερα από τα εμβόλια που έχουμε ήδη στη διάθεσή μας δεν λειτουργούν πιο αποτελεσματικά από μια φυσική λοίμωξη σε ό,τι έχει να κάνει με την ανοσία».
Δύο περιπτώσεις δεν είναι αρκετές για να δώσουν απαντήσεις σε τέτοια μυστήρια. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι επιστήμονες θα πρέπει να διενεργήσουν έρευνες σε επίπεδο πληθυσμού για να τα ξεδιαλύνουν. Οι μελέτες περιπτώσεων αντιπροσωπεύουν απλώς την έναρξη αυτής της δουλειάς.
Ανάγκη περαιτέρω έρευνας
«Το αν υπάρχει ανοσολογικός έλεγχος του ιού είναι καίριο ερώτημα, και αυτές οι περιπτώσεις θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε», υποστηρίζει ο Δρ. Ρατζές Τ Γκάντι, ένας ειδικός στις λοιμώδεις ασθένειες στο γενικό νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, καθηγητής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και επικεφαλής της Ιατρικής Εταιρείας για τον HIV.
Επιπλέον, η περίπτωση στη Νεβάδα αποκαλύπτει τη δύναμη που μας προσφέρουν τα εκτεταμένα τεστ, η ιχνηλάτηση και η εξειδίκευση της δημόσιας υγείας, σε μια εποχή που και τα τρία δέχονται επιθέσεις. Τα δημόσια εργαστήρια και προγράμματα ιχνηλάτησης επαφών έχουν δει τη χρηματοδότησή τους να μειώνεται στη δεκαετία που ακολούθησε την οικονομική κρίση.
Οι επιδημιολόγοι της κομητείας Γουάσο, το δημόσιο εργαστήριο και οι πανεπιστημιακοί μόχθησαν για να επιβεβαιώσουν το κρούσμα στη Νεβάδα, κάνοντας ακόμη και «τεστ πατρότητας» για να είναι βέβαιοι ότι τα δείγματα προέρχονταν από το ίδιο άτομο.
Όταν το εργαστήριο ανακάλυψε ότι ο άνδρας ήταν ξανά θετικός στον κοροναϊό, ο αναλυτής βιοπληροφορίας από το Πανεπιστήμιο της Νεβάδα στο Ρενό, Ρίτσαρντ Τίλετ, κλήθηκε να αναλύσει το γονιδίωμα τόσο του παλιού όσο και του νέου δείγματος.
«Ξεκίνησα με επιφύλαξη», θυμάται ο Τίλετ. Όπως λέει «ήθελε να είναι απολύτως σίγουρος ότι ήταν αληθινό και ότι θα μπορούσε να εξακριβωθεί από άλλους και ότι δεν κάναμε κάποιο λάθος».
Έτσιμ ζήτησε και από τον Τζέλ Σεβίνσκι του Theiagen Consulting LLC να επιβεβαιώσει το αποτέλεσμα. Οι επιστήμονες είχαν τα ίδια ευρήματα: Ίδιος ασθενής, δύο διακριτές λοιμώξεις.
«Και οι δύο ήταν Covid-19, και μάλιστα ανήκαν στο κύριο βορειοαμερικανικό στέλεχος, όμως υπήρχαν μεταλλάξεις στην πρώτη λοίμωξη που δεν υπήρχαν στη δεύτερη», εξηγεί ο Τίλετ. «Και η δεύτερη λοίμωξη είχε τις δικές της, χαρακτηριστικές μεταλλάξεις».
Αυτή την περίοδο, η μελέτη της περίπτωσης του άνδρα βρίσκεται σε στάδιο διασταύρωσης από άλλους επιστήμονες.
Τι εικάζουν οι επιστήμονες
Τι συμβαίνει όμως με τα ερωτήματα γύρω από τον κοροναϊό; Πόσο καιρό κρατά η φυσική ανοσία; Πόσο σύνηθες είναι να ασθενήσει κανείς σοβαρά κατά τη δεύτερη λοίμωξη; Μπορεί η βιολογία του κάθε ατόμου να παίζει ρόλο στο αν θα επαναμολυνθεί;
«Χρειαζόμαστε πολλές, πολλές περιπτώσεις για να πούμε αν οι άνθρωποι αρρωσταίνουν τη δεύτερη φορά», εξηγεί ο Γκάντι. «Δεν είναι κάτι που μπορούμε να πούμε στη βάση δύο περιστατικών, γιατί δεν έχουμε αρκετά στοιχεία προς μελέτη».
Για παράδειγμα, ο 33χρονος από το Χονγκ Κονγκ που επαναμολύνθηκε, ήταν ασυμπτωματικός τη δεύτερη φορά. στο Ρενό, ο 25χρονος είχε χειρότερη εξέλιξη, παρουσίασε υποξία και νοσηλεύτηκε για μικρό διάστημα.
Το CDC ξεκινά τις μακροχρόνιες μελέτες που θα απαντήσουν σε ατά τα ερωτήματα της ανοσίας, δήλωσε ο Μόντο, και το ίδιο κάνει και το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, με ένα πρόγραμμα σε 300 νοικοκυριά που είχε σχεδιαστεί αρχικά για να αξιολογήσει τα εμβόλια γρίπης.
«Αν πρέπει να εργαστούμε τόσο σκληρά για να το επιβεβαιώσουμε, κατά τη γνώμη μου μάλλον δεν συμβαίνει και τόσο συχνά», τονίζει. «Όμως, και εδώ είναι η παγίδα, δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από την πρώτη φορά που μολύνθηκαν οι πολίτες για να το διαπιστώσουμε».
Πηγή: www.theguardian.com
