Στα επόμενα χρόνια, ορισμένες αναμνήσεις είναι πιθανό να χαραχτούν στο μυαλό μας με μεγαλύτερη ακρίβεια και σαφήνεια, διαφορετική από τις υπόλοιπες. Η διαδικασία που καθιστά αυτό το φαινόμενο εφικτό αποτέλεσε ζήτημα διερεύνησης για πολλές δεκαετίες, με την έρευνα του Πανεπιστημίου του Bristol να κάνει μια σημαντική ανακάλυψη στην κατανόηση του πώς οι αναμνήσεις μπορούν να είναι τόσο διακριτές και μακροχρόνιες χωρίς να μπερδεύονται με άλλες. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Nature Communications, περιγράφει έναν πρόσφατα ανακαλυφθέντα μηχανισμό μάθησης στον εγκέφαλο που φαίνεται να σταθεροποιεί τις μνήμες και να μειώνει τις παρεμβολές μεταξύ τους.
Πώς δημιουργούνται οι αναμνήσεις;
Οι αναμνήσεις δημιουργούνται όταν οι συνδέσεις μεταξύ των νευρικών κυττάρων που στέλνουν και λαμβάνουν σήματα από και προς τον εγκέφαλο γίνονται ισχυρότερες. Αυτή η διαδικασία έχει από καιρό συσχετιστεί με αλλαγές στις συνδέσεις που διεγείρουν γειτονικά νευρικά κύτταρα στον ιππόκαμπο, μια περιοχή του εγκεφάλου ζωτικής σημασίας για το σχηματισμό μνήμης. Αυτές οι διεγερτικές συνδέσεις πρέπει να εξισορροπούνται με ανασταλτικές συνδέσεις, οι οποίες μειώνουν τη δραστηριότητα των νευρικών κυττάρων, προάγοντας την υγιή εγκεφαλική λειτουργία. Ο ρόλος των αλλαγών στην ανασταλτική ισχύ σύνδεσης δεν είχε προηγουμένως εξεταστεί και οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ανασταλτικές συνδέσεις μεταξύ των νευρικών κυττάρων, γνωστών ως νευρώνων, μπορούν επίσης να ενισχυθούν. Αυτό επιτρέπει τη σταθεροποίηση των αναπαραστάσεων της μνήμης.
Στοιχείο «κλειδί» η σταθεροποίηση..
Τα ευρήματα της μελέτης αποκαλύπτουν για πρώτη φορά πώς δύο διαφορετικοί τύποι ανασταλτικών συνδέσεων μπορούν επίσης να ποικίλουν και να αυξήσουν την ισχύ τους, όπως και οι διεγερτικές συνδέσεις. Η ανασταλτική μάθηση επιπλέον επιτρέπει στον ιππόκαμπο να σταθεροποιήσει τις αλλαγές στην ισχύ των συνδέσεων διέγερσης η οποία αποτρέπει τη διατάραξη των αναμνήσεων από επιπλέον πληροφορίες. «Ήμασταν όλοι πολύ ενθουσιασμένοι όταν ανακαλύψαμε ότι αυτοί οι δύο τύποι ανασταλτικών νευρώνων θα μπορούσαν να αλλάξουν τις σχέσεις τους και να συμμετάσχουν στην διαδικασία της μάθησης» επισημαίνει ο Δρ Matt Udakis, ερευνητικός συνεργάτης στη Σχολή Φυσιολογίας, Φαρμακολογίας και Νευροεπιστήμης. «Τα ευρήματα αυτά αποδεικνύουν όσα γνωρίζαμε ότι ισχύουν, ότι δηλαδή οι αναμνήσεις δεν εξαφανίζονται κατόπιν μιας νέας εμπειρίας» εξηγεί.
