Αθηναΐς, έχει περάσει καιρός από την τελευταία μας συνέντευξη. Οι εξελίξεις τρέχουν, και αυτή τη φορά σε συναντώ στο ΜEGA με καλοκαιρινή διάθεση…

«Ναι, έχουμε ένα καλοκαιρινό project ενημέρωσης με χαλαρή διάθεση όταν η επικαιρότητα το επιτρέπει».

Κάθε πρωί λοιπόν στις 10.00 στο MEGA ανεβαίνει η θερμοκρασία…

«Ναι, με τον Μένιο Σακελλαρόπουλο! Είναι αγαπητός άνθρωπος, έξυπνος, ταλαντούχος και πολυγραφότατος. Τον εκτιμούσα, τον έβλεπα στους διαδρόμους και έλεγα “σε αυτόν θα πω πιο ωραία καλημέρα”. Νομίζω η συμπάθεια αυτό είναι. Λες “αυτόν τον συνάδελφο χαίρομαι ανεξήγητα να τον βλέπω”. Οταν μου το πρότειναν είπα: “Ναι, μια χαρά θα τα πάμε” και τα πηγαίνουμε. Yπάρχει ένα υπόβαθρο που είναι πιο σύνθετο από τη γνώση και την πείρα. Η συνεννόηση όταν κάποιος έχει δουλέψει τόσο όσο ο Μένιος δεν μπορεί να πάει στραβά. Ενας αγαπημένος μου άγγλος παρουσιαστής και ραδιοφωνικός παραγωγός, o Sir Terry Wogan, είχε πει: Ι come to work every day with a song in my heart! Ε, και εγώ και ο Μένιος είμαστε τέτοιοι τύποι, δεν μας πλήρωσε ποτέ το BBC εκατομμύρια, δεν μας έκανε ιππότες η βασίλισσα Ελισάβετ κι όμως, πάμε να δουλέψουμε και η καρδιά μας τραγουδάει που πάμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και αυτό που αγαπάμε είναι κάτι σαν δέκαθλο των ΜΜΕ, γράφουμε στο χαρτί, μιλάμε σε μικρόφωνα, στεκόμαστε μπροστά σε κάμερες. Δουλεύουν όλη τους τη ζωή αδιάκοπα τύποι με αυτή τη λόξα».

Μπορεί μια δημοσιογραφική εκπομπή να ξεφύγει από τα κλισέ;

«Φυσικά, όταν γίνεται με κέφι. Οι δημοσιογράφοι είναι συνήθως “υποχρεωμένοι” σε μια σοβαροφάνεια. Κάνουν μια δουλειά όπου υπάρχει δέος και μεγάλη τυποποίηση, δεν ξέρω αν είμαι καλή σε αυτό που κάνω αλλά είμαι σίγουρη πως κάθε μέρα πάω στη δουλειά μου σφυρίζοντας. Εχω κέφι και ενθουσιασμό. Οπότε τα κλισέ δεν τα χρειάστηκα, δεν μπήκα σε αυτοματισμούς, ούτε είχα άγχος να είμαι όπως οι άλλοι».

Ένα από τα πράγματα που λατρεύεις στην τηλεόραση;

«Τη δύναμή της να ψυχαγωγεί. Είναι ένα από τα φάρμακά μας. Οταν περνάς ένα στρες την τηλεόραση ανοίγεις, με τηλεόραση αναρρώνουμε επίσης!».

Ο δημόσιος λόγος έχει και αντίλογο που θα εκφραστεί και με επιθέσεις μέσα από τα social media. Εσύ έχεις υποστεί διαδικτυακό bullying;

«Όχι κάτι τρομακτικό. Κάποια στιγμή κατάλαβα πως ο καθένας έχει άποψη και συνήθως θα την εκφράσει ο πιο κακεντρεχής. Δεν είναι όμως τραγικό αυτό και φαίνεται ο προβληματικός. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν με συμπαθούν στα ελληνικά ΜΜΕ. Είναι δικαίωμά τους. Μερικούς τους εκτιμώ – είμαι νορμάλ που νιώθω έτσι; Δεν θα πω ποιοι είναι. Ξέρω πως δεν τους ξετρελαίνω, όμως εγώ μπορεί να τους θαυμάζω. Υπάρχουν και απαράδεκτοι τύποι που δεν με θέλουν, δεν με συμπαθούν. Με τιμά ομολογώ η απέχθειά τους, είναι η πυξίδα μου. Δεν θέλω να αρέσω σε όλους. Λέω “για να μη με χωνεύει ο τάδε, κάτι κάνω καλά”».

Το ξυπνητήρι χτυπάει στις…

«6.08 γιατί πάντα μου αρέσουν οι ζυγοί αριθμοί. Διαβάζω ειδήσεις. Παίρνω το πρωινό και μεσημεριανό φαγητό που έχω στο ψυγείο από την προηγούμενη σε μια σακούλα και εξαφανίζομαι. Φτάνω στο κανάλι, τρώω το πρωινό μου, διαβάζω ειδήσεις, κάνουμε σύσκεψη, ντύνομαι, βάφομαι, κάνουμε εκπομπή και μετά πεινάω σαν λύκος. Από τη σακούλα βγαίνει το μεσημεριανό. Δουλεύω μέχρι το απόγευμα μασουλώντας διαρκώς και επιστρέφω σπίτι. Με το που μπαίνω μέσα δεν κάθομαι, μαγειρεύω, βλέπω τα παιδιά, κάνω γυμναστική, πάω σουπερμάρκετ ή για απογευματινό μπάνιο σε κοντινή παραλία. Προσπαθώ να είμαι μαζί με τα παιδιά μέχρι τις 20.30-21.00 που κοιμούνται. Μετά έχω κανένα 2ωρο για οτιδήποτε άλλο και πέφτω ξερή κατά τις 22.30-23.00. Συνήθως με παίρνει ο ύπνος διαβάζοντας ειδήσεις, κοιμάμαι όσο νωρίτερα μπορώ».

Οπότε τα προλαβαίνεις όλα;

«Όπως δισεκατομμύρια μαμάδες και μπαμπάδες στον κόσμο. Γιατί κάνουμε αυτή την ερώτηση ακόμα; Δεν ξέρω καμία γιατρό, καμία πολιτικό, καμία επιστήμονα χωρίς παιδιά. Εγώ δεν θα προλάβω που κάνω λιγότερα; Οι εξαιρετικά επιτυχημένες γυναίκες έχουν συνήθως πάνω από 2 παιδιά αν προσέξεις, κι όμως ζούμε με την εντύπωση πως η δουλειά και τα παιδιά είναι ασύμβατα. Είναι μια παράλογη εντύπωση; Ενα απομεινάρι άλλης εποχής; Νομίζω ένα παραμύθι είναι».

Τι ονειρεύεσαι για αυτά;

«Να μπορέσουν να είναι ανεξάρτητα, να έχουν δύναμη και να είναι ευτυχισμένα»

Ξυπνάς και λες…

«Καλημέρα, καλή μου τύχη»!

Ups and downs. Στο τέλος της ημέρας κάνεις απολογισμό;

«Ναι. Νιώθω άσχημα όταν έχει γίνει κάτι δυσάρεστο, όπως όλοι,και περιέργως και όταν έχω βγει και έχω συναναστραφεί άγνωστο κόσμο. Αυτό το κοινωνικό ξόδεμα δεν με βοηθάει στον απολογισμό μου. Νιώθω πολύ άσχημα, λέω “δεν έπρεπε να είχες πάει εκεί – τι λάθος”».

Ευαισθησίες;

«Υπερβολικές με παιδιά και ζώα, θα ήθελα να μειωθούν».

Δικλίδες ασφαλείας;

«Καμία, εκτός από τον εαυτό μου. Είμαι μοναχική και ανεξάρτητη. Αλλοι τα καταφέρνουν αλλιώς. Εγώ κλείνομαι στον εαυτό μου».

Συναισθήματα όπως: θυμός, στενοχώρια, άγχος. Τα πνίγεις; Τα κρύβεις; Τα εκφράζεις; Τα διαχειρίζεσαι;

«Προσπαθώ να έχω ένα συναίσθημα τη φορά και γενικά όχι υπερβολικά και αντικρουόμενα συναισθήματα στη ζωή. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για μένα. Προσπαθώ να μην περιπλέκω τα πράγματα. Στη δουλειά μου έχω καταφέρει να έχω τα λιγότερα συναισθήματα. Είμαι περήφανη που είμαι λίγο κρύο αίμα – αυτή η συναισθηματική απόσταση μου επιτρέπει να εκτιμώ τους άλλους. Αν κάτι στραβώσει λέω “δεν έγινε”, όχι “ο τάδε με μισεί και θέλει να με καταστρέψει”. Δεν με νοιάζει επίσης τι είναι ο καθένας, αλλά αν μπορούμε να δουλέψουμε μαζί».

Έχεις μοιραστεί πολλές φορές το πρόβλημα που έχεις με τη λεύκη. Πιστεύεις ότι και τα συναισθήματα επηρεάζουν την υγεία μας; Σε περιόδους στρες, για παράδειγμα, μπορεί να έχεις έξαρση των συμπτωμάτων;

«Δεν είμαι γιατρός. Νομίζω πως και για την ιατρική η λεύκη εξακολουθεί να είναι ένα μυστηριώδες αυτοάνοσο. Το δέρμα χάνει το χρώμα του, αυτό είναι όλο, ούτε πονάς ούτε υποφέρεις ούτε κολλάς ούτε το δέρμα χάνει την υγεία του. Τα σημάδια βέβαια μένουν και δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς μια κατάσταση που διαρκώς σε σημαδεύει. Πλέον έχω αρκετή λεύκη, έχω σταματήσει να την παρακολουθώ έντρομη. Λέω: “Ωχ… ένα ακόμα σημάδι στο χέρι” και ανάλογα με το πώς είμαι εκνευρίζομαι κάπως ή το ξεχνάω την ίδια στιγμή. Δεν ξέρω αν το στρες είναι ο μόνος λόγος που η λεύκη εμφανίζεται σε κάποια άτομα, όμως αναμφίβολα η ύπαρξή της προκαλεί στρες στους πάσχοντες και έτσι αρχίζει ένας φαύλος κύκλος, το ίδιο το στρες που προκαλεί η κατάσταση επιβαρύνει τον ασθενή ποικιλοτρόπως υποθέτω. Ειδικά με τα παιδάκια με λεύκη, με τους εφήβους, ακόμη όμως και με τους ενηλίκους, πρέπει να είμαστε διακριτικοί. Δεν είναι εγκαύματα τα σημάδια, είναι φανερό. Μπορεί ωστόσο να έρθει κάποιος από νοσηρή περιέργεια και να σε τρελάνει στις ερωτήσεις: “Εχεις καεί;” ή “Είσαι σίγουρη πως δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία, μήπως δεν το έχεις ψάξει;”, λες και είσαι ηλίθιος. Η λεύκη με έχει βοηθήσει να καταλάβω πόσο περίεργος είναι ο κόσμος. “Και να έχω καεί, τι ακριβώς θέλεις να μάθεις;” είναι η απάντηση που εγώ δίνω, όμως δεν είχα πάντα το σθένος. Ζούμε σε μια κοινωνία που θέλει να μην είναι ρατσιστική αλλά δεν ξέρω αν έχει καταλάβει πως πρέπει πρώτα να είναι στοιχειωδώς ευγενική. Δεν είναι η άγνοια, αλλά η άγνοια σε συνδυασμό με την αξεστοσύνη το πρόβλημα. Θέλει ο άλλος να εισβάλει και σε κοιτάζει αδιάκριτα. Λέμε κλισέ όπως: “Mην κρίνεις”, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μέχρι να γίνουμε κοινωνικά λιγότερο αφόρητοι. Ζούμε σε μια σκληρή βαλκάνια κοινωνία με κατάλοιπα».

Εμμονές;

«Ακούω δυνατά μουσική στο αυτοκίνητο».

Υπομονή έχεις;

«Ναι, γαϊδουρινή με κάτι που φτιάχνω και με τα ζώα».

Επηρεάζεσαι από…

«Κανέναν. Αν εκτιμήσω μια κατάσταση και νιώσω πως κάτι δεν πάει καλά τελείωσε ό,τι και να μου πουν οι άλλοι».

Φοβάσαι…

«Τον θανατηφόρο συνδυασμό ηλιθιότητας και τεμπελιάς».

Αποδοκιμάζεις…

«Το να είναι κάποιος δυσάρεστος. Αισθάνομαι πως είναι υποχρέωση να κάνουμε λίγο πιο ευχάριστη τη μέρα του διπλανού, του γείτονα, του συγγενούς κ.τ.λ, δεν έχει νόημα να λες πως πιστεύεις στη θετική ενέργεια και να βρίζεις μόλις δεν γίνει το δικό σου. Ο κόσμος έχει πήξει στους ψευτοθετικούς τύπους, είναι μεγάλοι απατεώνες».

Τι σου αρέσει να κάνεις το καλοκαίρι στην Αθήνα;

«Να πηγαίνω θερινό σινεμά» .

Καλοκαίρι ή χειμώνας;

«Χειμώνας. Μου προκαλεί θλίψη η ζέστη».

Βουνό ή θάλασσα;

«Βουνό ή βαθιά μπλε θάλασσα για βουτιές μεσοπέλαγα, αν είναι δυνατόν».

Καλές συνήθειες που ακολουθείς καθημερινά;

«Δεν τρώω σχεδόν καθόλου κρέας πια».

Γυμναστική κάνεις;

«Έχω καιρό να κάνω βάρη – είναι λάθος μου. Όταν έκλεισαν τα γυμναστήρια λόγω κορωνοϊού το έριξα στο στατικό ποδήλατο, πρέπει να γυρίσω στο γυμναστήριο, στην ηλικία μου δεν πρέπει να χάνω μυϊκή μάζα».

Έχεις ένα δικό σου στυλ. Διαλέγεις πάντα τα ρούχα σου με κριτήριο;

«Όπως τα συναισθήματά μου, θέλω να είναι απλά. Τετράγωνα και όχι στενά».

Μυστικά ευεξίας που θέλεις να μοιραστείς μαζί μας;

«Ύπνος πριν από τις 10 το βράδυ και λάδι νυχτολούλουδου».

Φωτογραφίες: Studio Vrettos

Styling: Κατερίνα Ανδρικοπούλου

Make up: Ελσα Πεσκώστα