Tους τελευταίους μήνες, εξαιτίας της πανδημίας, κρατήσαμε πολλές φορές την αναπνοή μας όσον αφορά το μέλλον μας. Οι ειδήσεις δεν ήταν ευχάριστες…
«Ηταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας. Και, ναι, ήταν πολλές φορές δυσάρεστες οι ειδήσεις, αλλά μέσα από αυτή τη δύσκολη εμπειρία μάθαμε πως, όταν χρειαστεί, μπορούμε να λειτουργήσουμε και αλλιώς. Ομως ήταν συγκλονιστικό να πεθαίνουν άνθρωποι μόνοι, χωρίς να μπορούν οι οικείοι τους να τους πουν το τελευταίο “αντίο”. Στη χώρα μας λειτουργήσαμε με αίσθημα ευθύνης και σε μεγάλο βαθμό κερδίσαμε το στοίχημα της υγειονομικής κρίσης».
Το διάστημα που ο πλανήτης δοκιμαζόταν από την πανδημία, το Mega ήταν στην πρώτη γραμμή. Yπήρξαν φορές που, κατά τη διάρκεια του δελτίου, εικόνες, μαρτυρίες και στιγμές σε λύγισαν;
«Η πανδημία ήταν μια μάχη ζωής και θανάτου. Ενα μεγάλο γεγονός που εισέβαλε στις ζωές μας και πάντα τα μεγάλα γεγονότα έχουν πρόσωπο. Οι πολεμιστές της πρώτης γραμμής, οι γιατροί και οι νοσηλευτές, πρόσωπα εξουθενωμένα, αλλά πάντα εκεί, στο καθήκον, και θετικοί στις δικές μας προσκλήσεις για μια σύνδεση, στη δική μας μάχη για την ενημέρωση. Είδαμε ιστορίες πραγματικής θυσίας. Είδαμε ανθρώπους από την άλλη να τραγουδούν στα μπαλκόνια τους, να χειροκροτούν, να ενθαρρύνουν, να δίνουν με τη χαρά της ζωής τη δική τους μάχη. Δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου να λυγίσει, ο παρουσιαστής είναι ο μεσάζων της πληροφορίας, οφείλει να σκέφτεται πρωτίστως τους πολίτες και να στέκεται στο ύψος των γεγονότων. Προφανώς δεν είμαι ρομπότ, αλλά σε αυτή τη δουλειά η συγκίνηση πρέπει να είναι ελεγχόμενη για να μη γίνεται φθηνή».
Η ραγδαία εξάπλωση του κορωνοϊού ανάγκασε την ανθρωπότητα να ζήσει μια εποχή εσωστρέφειας. Εκτός από την απειλή, τον φόβο, την αρρώστια, την απώλεια, υπήρξαν και παράπλευρα οφέλη. Τα δικά σου;
«Δουλέψαμε σε συνθήκες καθημερινού “πολέμου”. Με μάσκες, με αποστάσεις, με φόβο. Γύριζα το βράδυ από το δελτίο, έτρεχε ο μικρός να με αγκαλιάσει και του έλεγα να περιμένει να αλλάξω ρούχα, να κάνω ένα ντους και πάλι οι αγκαλιές με αγωνία, μήπως τους μεταφέρω τον ιό. Τους γονείς μου έκανα να τους δω τρεις μήνες. Αγριες καταστάσεις που λίγο-πολύ βιώσαμε όλοι. Δεν ξέρω αν υπήρξαν οφέλη, ίσως αναθεωρήσαμε πολλά και δώσαμε προτεραιότητα στα σημαντικά, όμως δεν σου κρύβω πως μετά τη δύσκολη περίοδο των μνημονίων με πικραίνει που μπαίνουμε σε ένα ακόμα τούνελ κρίσης».
Τι άλλαξε στη ζωή σου μετά την πανδημία;
«Τίποτα ιδιαίτερο. Με χαροποιεί το γεγονός ότι η ζωή επιστρέφει σιγά-σιγά στους ρυθμούς που την αφήσαμε. Εύχομαι να μη ζήσουμε ξανά σε τέτοιες πολεμικές συνθήκες, αλλά εάν εμφανιστεί ένα δεύτερο κύμα και μας υποχρεώσει να δώσουμε μια νέα μάχη, τότε θα είμαστε και πάλι εδώ».
Πώς χαρακτηρίζεις τις ειδήσεις του Mega;
«Δεν είναι ειδήσεις της ευκολίας. Είναι ανθρωποκεντρικές αλλά δεν ποντάρουν στο συναίσθημα για να κερδίσουν την προσοχή του τηλεθεατή. Το δελτίο του Mega είναι ένα δελτίο χωρίς πολιτικές ή άλλες εξαρτήσεις. Η αγωνία μας είναι να έχει ο τηλεθεατής μια όσο το δυνατόν πιο πλήρη εικόνα της πραγματικότητας. Να ξέρει πως δουλεύουμε γι’ αυτόν, πως τον υπηρετούμε ως ενημερωμένο πολίτη. Από την άλλη, ξεκινήσαμε έναν μήνα περίπου πριν από το lockdown, οπότε η ταυτότητα του δελτίου επικεντρώθηκε στην επικαιρότητα και στις επιταγές της πανδημίας. Με πολλές χρηστικές ειδήσεις και επιστημονικές αναλύσεις».
Τι ξεχωρίζεις στο δελτίο του Mega σε σύγκριση με τα άλλα δελτία;
«Δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις, αλλά αν θα έπρεπε να σταθώ σε κάτι, αυτό είναι ο πλουραλισμός. Υπηρετούμε την είδηση, χωρίς αποκλεισμούς».
Φωτογραφίες: Studio Vrettos
Λείπει κάτι από την ενημέρωση του Μεγάλου Καναλιού;
«Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Πάντα κάτι λείπει. Η ομάδα του κεντρικού δελτίου δουλεύει στην κατεύθυνση της κορυφής και το Μεγάλο Κανάλι επέστρεψε σε μια δύσκολη συγκυρία. Ομως είμαστε εδώ, δυνατοί, το αποδεικνύουμε κάθε μέρα και θα γινόμαστε όλο και καλύτεροι».
Η ενημέρωση, έχεις πει, είναι πράξη ευθύνης…
«Ναι. Και αυτό αποδείχτηκε το τελευταίο διάστημα με την πανδημία. Είμαι περήφανη που η ομάδα, ένας προς έναν όλοι οι συνάδελφοι, έδιναν το “παρών” στο κανάλι με κέφι αλλά και προσωπικό κόστος για να ενημερώνουμε τους πολίτες».
Το κοινό που σε παρακολουθεί τι θα ήθελες να λέει για εσένα;
«Ο κόσμος μού απευθύνεται στον δρόμο με αυθορμητισμό και ζεστασιά και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά. Θα ήθελα να είμαι ένα πρόσωπο δικό τους, οικείο, και να γνωρίζουν ότι θα τους ενημερώνω πάντα με ευθύνη και σοβαρότητα».
Το να είσαι γυναίκα σε μια θέση ευθύνης απαιτεί διπλή προσπάθεια;
«Η δημοσιογραφία απαιτεί μαχητικότητα, δυναμισμό και αυτοκυριαρχία. Κάποιοι θεωρούν ότι οι γυναίκες υστερούν σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Οπως επίσης εκλαμβάνουν συχνά την ηρεμία ως αδυναμία. Είμαι εδώ για να διαψεύσω αυτές τις αντιλήψεις, ακόμα και αν χρειαστεί να καταβάλω διπλή και τριπλή προσπάθεια. Οι μεγάλες μάχες στη ζωή δίνονται και για το αυτονόητο».
Στη μέχρι τώρα πορεία σου είχες τις ίδιες ευκαιρίες με αυτές των συναδέλφων σου;
«Πιστεύω ότι η εργατικότητα αναγνωρίζεται. Μου δόθηκαν ευκαιρίες από ανθρώπους που εκτιμώ πολύ και τους ευχαριστώ. Δουλεύω με ομαδικό πνεύμα, έχω εμπιστοσύνη στους συνεργάτες μου και γνωρίζω πως αυτή η δουλειά θέλει πολλή υπομονή και γερό στομάχι».
Ισορροπίες ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική σου ζωή. Υπό έλεγχο;
«Ετσι νομίζω. Μου λείπουν τα αγόρια μου τις ώρες που δουλεύω, αλλά τις ώρες που περνάμε μαζί νιώθω ότι το κενό αναπληρώνεται. Ξέρουν ότι είμαι πάντα δίπλα τους και ότι είναι και θα είναι πάντα η πρώτη προτεραιότητά μου».
Η Δώρα πριν και μετά το δελτίο;
«Δεν διαφέρει πολύ, πέρα από τα ρούχα, το μακιγιάζ και το χτενισμένο μαλλί. Είμαι πολύ πιο απλή στην καθημερινότητά μου. Είμαι ήρεμος και θετικός άνθρωπος γενικά. Απαιτητική, πρωτίστως με τον εαυτό μου. Ασφαλώς έχω και εγώ τις εντάσεις και τις αγωνίες μου, αλλά βρίσκω τρόπο να τις διαχειρίζομαι χωρίς να επιβαρύνω το περιβάλλον γύρω μου».
Το 24ωρό σου;
«Απαιτητικό. Πρωινό ξύπνημα για το σχολείο με τις απαραίτητες προετοιμασίες, μαγείρεμα, αν δεν έχω μαγειρέψει κάτι από το προηγούμενο βράδυ, τηλέφωνα, ενημέρωση, πρώτη σύσκεψη και μετά ρυθμοί δελτίου. Το βράδυ χαλάρωση».
Και τα Σαββατοκύριακα;
«Χαρά Θεού. Βόλτες με τα αγόρια μου, παρέες με φίλους, φαγητό έξω κάποια Σάββατα. Επίσκεψη στους γονείς μου για να ολοκληρωθεί η χαλάρωση».
Δώρα, ως μαμά είσαι αυστηρή ή χαλί να σε πατήσουν;
«Περνάω φάσεις και εγώ όπως και τα παιδιά. Παλιότερα ήμουν πιο “φράου”. Με πρόγραμμα και περιορισμούς σε ωράρια ύπνου, παιχνίδια και οθόνες. Μεγαλώνουν όμως και οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε τις αλλαγές. Ο μεγάλος μου είναι 13. Ηδη τα σημάδια της εφηβείας είναι εμφανή. Οπότε εκεί, όπως καταλαβαίνεις, κάνω συχνά τα στραβά μάτια σε περιορισμούς και οδηγίες».
Η ζωή είναι ωραία παρά τις δυσάρεστες ειδήσεις;
«Εννοείται. Πολύ ωραία. Πάντα υπάρχουν “φωτεινές” ειδήσεις και φωτεινοί άνθρωποι γύρω μας».
Ποια είναι η αναγκαία προϋπόθεση για να κερδίσει κανείς την εκτίμησή σου;
«Η ειλικρίνεια και η σοβαρότητα. Εκτιμώ πολύ τους ανθρώπους που η παρουσία τους δεν “φωνάζει”».
Αλλαγές. Πότε τις επιδιώκεις;
«Σχεδόν ποτέ. Ακούγεται βαρετό, το αντιλαμβάνομαι, αλλά δεν είμαι πολύ άνθρωπος των αλλαγών. Δεν ξεσπάω π.χ. στα μαλλιά μου για ανανέωση, δεν αλλάζω κουρτίνες εκτός αν ξεθωριάσουν από τον ήλιο. Oταν όμως “ωριμάσουν” οι συνθήκες των αλλαγών, γίνομαι αποφασιστική».
Εκτόνωση;
«Δεν εκτονώνομαι με την κλασική έννοια του όρου. Δεν πηγαίνω για τρέξιμο όταν ζορίζομαι, ούτε γυμναστήριο. Δυστυχώς. Με εκτονώνει, με αποφορτίζει μια ωραία κουβέντα με φίλους ή με την οικογένεια, ένα σινεμά, μια συναυλία, αλλά και στο γήπεδο, όποτε πηγαίνω, μια χαρά περνάω».
Τι αποδοκιμάζεις;
«Τα δήθεν από όπου και αν προέρχονται».
Τι κάνεις όταν μένεις από ενέργεια;
«Αγκαλιές στους γιους μου. Ζητιανεύω γλυκόλογα».
Ως αναγνώστρια του «Vita», ποιες συμβουλές υγείας και ευεξίας εφαρμόζεις περισσότερο;
«Λατρεύω τα φρούτα. Ιδίως το καλοκαίρι θα μπορούσα να τρώω όλη μέρα καρπούζι και σύκα. Κατά τα λοιπά, παλεύω με το γυμναστήριο, αλλά είναι ένας αγώνας άγονος μέχρι στιγμής. Επίσης μου αρέσει πολύ το κολύμπι, αλλά τον χειμώνα θέλει κότσια».
Αναμνήσεις από τα παιδικά σου καλοκαίρια;
«Υπέροχες. Εχω πολλά πρώτα ξαδέρφια και τα καλοκαίρια δεν ήταν ποτέ μοναχικά. Μαζευόμασταν σε εξοχικά με γονείς, θείους, ξαδέρφια, παππούδες. Μέναμε στη θάλασσα μέχρι να γίνουν μοβ τα χείλη, το παιχνίδι συνεχιζόταν σε αυλές και πλατείες μέχρι να έρθει το βράδυ και να κοιμηθούμε εξαντλημένα. Με πικραίνει που τα καλοκαίρια των αγοριών μου δεν είναι τόσο μεγάλα και γεμάτα παιχνίδι».
Εφέτος το καλοκαίρι μας θα είναι αλλιώτικο. Εχεις σχέδια;
«Ακόμα δεν έχω οργανωθεί. Θέλω πολύ όμως να φύγω δύο εβδομάδες, να αδειάσει το μυαλό από την πίεση, να “χορτάσω” τα παιδιά και την οικογενειακή ηρεμία, να κάνουμε βόλτες και να τρώμε παγωτά. Θέλει προσοχή εφέτος το καλοκαίρι, αλλά το χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά».
