Χάρις Αλεξίου : Αποχαιρετά το τραγούδι – Η συγκλονιστική εξομολόγηση

«Έχω απομακρυνθεί από το τραγούδι, δεν μπορώ να τραγουδήσω όπως παλιά και δεν το καταδέχομαι να συνεχίσω και να το κάνω αυτό και αν το κάνω καλά…» είπε σε μία κατάθεση ψυχής η Χάρις Αλεξίου μιλώντας στον Φώτη Απέργη στο δεύτερο πρόγραμμα.

Λίγο μετά την κυκλοφορία του δίσκου της με «Τα τραγούδια της ξενιτιάς», η Χάρις Αλεξίου μίλησε στο Δεύτερο Πρόγραμμα για την ξενιτιά στην οικογένειά της.

Η δημοφιλής τραγουδίστρια άνοιξε την καρδιά της  και εξομολογήθηκε:

«Έχω απομακρυνθεί από τραγούδι τελείως. Δεν μπορώ να τραγουδήσω όπως τραγουδούσα παλιά. Και δεν καταδέχομαι να συνεχίσω και να το κάνω αυτό, αν δε μπορώ να το κάνω καλά.

Θα με ακούσετε σε λίγο καιρό σε ένα τραγούδι με τη Γιασμίν, ένα ντουέτο που κάναμε μαζί που έχω γράψει τους στίχους στα ελληνικά εγώ και εκείνη τη μουσική και τους στίχους στα ισπανικά. Το ηχογράφησα πέρσι το καλοκαίρι.

Είναι μια μπαλάντα που μπορούσα να πω, αλλά δε με ακούει η φωνή μου πια και είπα πως είναι καλύτερα να σταματήσω. Δεν είναι σωστό.

Το Χειρόγραφο ήταν το τελευταίο μουσικό που έκανα. Υπήρχε ήδη το πρόβλημα. Όταν με κάλεσε ο Μικρούτσικος να τραγουδήσω στους Βράχους του είπα “δεν τραγουδάω Θάνο μου αλλά θα είμαι εκεί για σένα”.

Πήρα λίγο θάρρος και μετά συνεργάστηκα με τον Ξαρχάκο στον Ζαμπέτα. Εκεί πήρα την οριστική απόφαση. Είπα “δε σου αξίζει να συνεχίσεις”. Δεν ήταν κάτι απλό, βεβαίως και το πένθησα.

Μπορεί και εγώ να σαμποτάρισα τη φωνή μου. Όταν κατάλαβα πως δεν αποδίδω πια όπως παλιά, να την έσκαψα λίγο παραπάνω.

Είπα “μην είσαι τώρα νούμερο που βγαίνει και προσπαθεί να φτάσει τη νότα. Αφού δε μπορεί πια η φωνή σου να το βγάλει αυτό. Σεβάσου αυτό που έχεις κάνει μέχρι τώρα”. Δε γράφω πια τραγούδια. Αν γράψω ξανά, θα περάσει κάποιος χρόνος. Όταν γράφω εγώ τραγούδι, μου βγαίνει αυτόματα να το τραγουδήσω. Οπότε τι να γράψω τώρα;» τόνισε η Χάρις Αλεξίου.

Ακόμη η Χάρις Αλεξίου μίλησε για την πρώτη κιθάρα που της χάρισε επιστρέφοντας από μπάρκο ο αδελφός της, ενώ μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στα μαθήματα που πήρε δίπλα στον Καλδάρα και τα τσακίσματα που απολάμβανε ο Νικολόπουλος με τη φωνή της.