Η επίθεση με βιτριόλι σε βάρος 34χρονης στην Καλλιθέα έχει σοκάρει το Πανελλήνιο. Τέτοιες επιθέσεις, στις οποίες χρησιμοποιείται οξύ, γίνονται περισσότερο για να σημαδέψουν έναν άνθρωπο, για να του καταστρέψουν τη ζωή αλλά και για να του προκαλέσουν αφόρητους πόνους.

Η επίθεση με θεϊκό οξύ ή βιτριόλι, όπως είναι γνωστό, δεν είναι κάτι σπάνια. Κι άλλες φορές έχουν γίνει τέτοιου είδους ενέργειες οι οποίες κατά κύριο λόγο κρύβουν μίσος λόγω προσωπικών διαφορών.

Ποιος θα ξεχάσει άραγε την επίθεση που έγινε σε βάρος της καθαρίστριας και μετέπειτα ευρωβουλευτού, Κωνσταντίνας Κούνεβα. Μια επίθεση με βιτριόλι που παραμένει ακόμη ανεξιχνίαστη.

Η Κούνεβα, το 2003 ξεκίνησε να εργάζεται στην ΟΙΚΟΜΕΤ, μεγάλη εταιρεία καθαρισμού και ενοικίασης εργατών που είχε αναλάβει τον καθαρισμό των σταθμών του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου Αθηνών Πειραιώς (ΗΣΑΠ). Κατά την εργασία της εκεί, προσπάθησε να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους από τη θέση της γραμματέως της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών/-στριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ). Ο αγώνας της αυτός προκάλεσε ενοχλήσεις με αποτέλεσμα να δέχεται απειλές για τη ζωή της. Η Κούνεβα είχε αιτηθεί με σωρεία εγγράφων την αλλαγή της βάρδιάς της, από βραδινή σε πρωινή και τη μετακίνησή της από τον σταθμό Αμαρουσίου στον σταθμό Θησείο, αλλά το αίτημά της δεν έγινε δεκτό από την εργοδότρια εταιρεία.

Τα μεσάνυχτα η επίθεση

Τα μεσάνυχτα στις 22 Δεκεμβρίου 2008 και ενώ επέστρεφε από τη δουλειά της στο σπίτι της, δέχτηκε επίθεση από δύο αγνώστους, που την περιέλουσαν με βιτριόλι και την υποχρέωσαν να το καταπιεί, προκαλώντας απώλεια της όρασης από το ένα μάτι και βλάβες σε εσωτερικά όργανα.

Επίσης, ο δικηγόρος Παύλος Σαράκης είχε δεχτεί επίθεση με βιτριόλι το 2007, στη συμβολή των οδών Θαρύπου και Λυσιμαχίας στον Νέο Κόσμο, μετά από αποκαλύψεις για υποθέσεις μαστροπείας. Την επίθεση είχε κάνει ένας Αλαβανός με τον δικηγόρο να υποβάλλεται σε σειρά χειρουργικών επεμβάσεων για να διορθωθεί η ζημιά που υπέστη στο πρόσωπο.

Για τον συγκεκριμένο 35χρονο Αλβανό που συνελήφθη υπήρξαν υπόνοιες ότι ενδεχομένως να είχε επιτεθεί με τον ίδιο τρόπο και στην Κούνεβα κατόπιν παραγγελίας.

Σε κατάθεση που έδωσε στην ΕΛ.ΑΣ. λίγη ώρα μετά την επίθεση ο Σαράκης ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: «Αντιλήφθηκα έναν άνδραπου δεν μπορώ να προσδιορίσω με ακρίβεια αν είναι Ελληνας ή αλλοδαπός, να με πλησιάζει από την αριστερή πλευρά κρατώντας στο χέρι του ένα πλαστικό κύπελλο μεγάλου μεγέθους το οποίο περιείχε οξύ. Το εκσφενδόνισε στο πρόσωπό μου με μανία λέγοντάς μου “πάρ΄ τα”, αλλά και κάτι άλλο που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω. Το οξύ με έκαψε,φούσκωσε αμέσως το πρόσωπό μου. Σίγουρα ο δράστης δεν ήταν μόνος του, διότι κάποιος τον ειδοποίησε ότι κατέφθανα.Πιστεύω ότι πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο, ίσως και συμβόλαιο από άγνωστο σε εμένα άτομο που το ανέθεσε σε ομάδα μπράβων».

Παλαιότερα συμμορία που ενέχεται σε επιθέσεις τέτοιου είδους είχε ρίξει βιτριόλι και σε έναν 70χρονο ιδιοκτήτη νυκτερινών κέντρων στη Γλυφάδα.

Μια εκπληκτική ιστορία, που εμπλέκει την σπουδαία λαϊκή τραγουδίστρια Σωτηρία Μπέλλου, έγινε πριν από πολλές δεκαετίες.

Η Μπέλλου παντρεύτηκε σε πολύ μικρή ηλικία. Ο άντρας της ήταν μέθυσος, ενώ κατά τη διάρκεια ενός από τους ξυλοδαρμούς η Σωτηρία έριξε βιτριόλι στο πρόσωπό του. Για αυτό το γεγονός καταδικάστηκε σε τρία χρόνια στη φυλακή, από τα οποία εξέτισε έξι μήνες.

Ο Βασίλης Τσιτσάνης έγραψε ένα πανέμορφο λαϊκό τραγούδι με τίτλο «το βιτριόλι» το οποίο φυσικά ερμήνευσε φανταστικά η Σωτηρία Μπέλλου.

Στο εξωτερικό, ένας πολύ γνωστός, παλαίμαχος οδηγός αγώνων, ο Μπερτράν Γκασό είχε επιτεθεί με βιτριόλι σε οδηγό ταξί.

Το 2012 είχε συγκλονίσει μια ιστορία στο Βέλγιο όπου μια γυναίκα δέχθηκε επίθεση από τον πρώην εραστή της. Το βιτριόλι της έκαψε όλο το πρόσωπο.

Τι είναι το βιτριόλι

Το θειικό οξύ ή βιτριόλι είναι χημική ένωση με μοριακό τύπο H2SO4. Είναι πλήρως διαλυτό στο νερό σε όλες τις συγκεντρώσεις. Είναι ανόργανο, ισχυρό οξύ, καυστικό (προκαλεί εγκαύματα αν πέσει στο δέρμα) και όταν είναι θερμό και πυκνό προκαλεί την οξείδωση ενώσεων. Αντιδρά με όλες τις βάσεις και τα δραστικά μέταλλα. Ιονίζεται σε δύο στάδια, με το πρώτο να θεωρείται πλήρης ιονισμός. Έχει πολλές εφαρμογές και είναι ένα από τα κορυφαία προϊόντα της χημικής βιομηχανίας. Η παγκόσμια παραγωγή του το 2001 ήταν 165 Mtn, αξίας 8.000.000.000 $. Κύριες χρήσεις του είναι τα υγρά μπαταρίας διαφόρων οχημάτων, η κατεργασία ορυκτών, η παρασκευή λιπασμάτων, η διύλιση του πετρελαίου, η κατεργασία αποβλήτων και η χημική σύνθεση.

Η ανακάλυψη του θειικού οξέος πιστώνεται στον αλχημιστή Abu Musa Jābir ibn Hayyān al azdi (Geber) του 8ου αιώνα. Το οξύ μελετήθηκε αργότερα, τον 9ο αιώνα από τον Πέρση γιατρό και αλχημιστή Ibn Zakariya al-Razi (Rhazes), που το απόκτησε με ξηρή απόσταξη ορυκτών, που περιείχαν ένυδρο θειικό σίδηρο (FeSO4·7H2O) και ένυδρο θειικό χαλκό (CuSO4·5H2O), εξαντλητικά, λαμβάνοντας νερό (H2O) και τριοξείδιο του θείου (SO3), τα οποία με ανάμειξη δίνουν (υδατικό) διάλυμα θειικού οξέος. Αυτή η μέθοδος διαδόθηκε στην Ευρώπη μέσω μεταφράσεων αραβικών και περσικών εγχειριδίων που καταγράφηκαν σε βιβλία αλχημιστών όπως ο Γερμανός Αλβέρτος ο Μέγας Albertus Magnus του 13ου αιώνα.

Το θειικό οξύ ήταν γνωστό στη Μεσαιωνική Ευρώπη ως «έλαιο βιτριολιού» ή «πνεύμα βιτριολιού» ή απλούστερα ως «βιτριόλι», ανάμεσα σε άλλα ονόματα. Η κεντρική λέξη «βιτριόλι» προέρχεται από τη λατινική λέξη vitreus, δηλαδή γυαλί, σχετιζόμενο με την υαλώδη εμφάνιση των ένυδρων θειικών αλάτων, που επίσης είχαν το όνομα «βιτριόλι». Συγκεκριμένα:

1.   Ο θειικός χαλκός (ΙΙ) (CuSO4) ονομαζόταν «μπλε βιτριόλι» ή «ρωμαϊκό βιτριόλι».

2.   Ο θειικός ψευδάργυρος (ZnSO4) ονομαζόταν «λευκό βιτριόλι».

3.   Ο θειικός σίδηρος (ΙΙ) (FeSO4) ονομαζόταν «πράσινο βιτριόλι».

4.   Ο θειικός σίδηρος (ΙΙΙ) [Fe2(SO4)3] ονομαζόταν «βιτριόλι του Άρη».

5.   Το θειικό κοβάλτιο (CoSO4) ονομαζόταν «κόκκινο βιτριόλι», αν και το ίδιο όνομα ήταν και ένας τεχνικός όρος του 20ού αιώνα για έναν βαθμό (συγκέντρωση) υδατικού διαλύματος θειικού οξέος.

Το βιτριόλι ευρύτατα θεωρούνταν η πιο σημαντική αλχημιστική ουσία, ιδιαίτερα για τη χρήση της ως φιλοσοφική λίθο. Πολύ καθαρό βιτριόλι χρησιμοποιούνταν ως ένα μέσο για την αντίδραση με άλλες ουσίες. Αυτό οφειλόταν πολύ στο ότι δεν αντιδρά με το χρυσό, η παραγωγή του οποίου ήταν ο στόχος της αλχημιστικής διεργασίας. Η σημασία του βιτριολιού για την αλχημεία τονίζεται στην αλχημιστική συμβουλή «Visita Interiora Terrae Rectificando Invenies Occultum Lapidem», που σήμαινε: «Επισκέψου το εσωτερικό της Γης και καθαρίζοντας θα βρεις τη μυστική (φιλοσοφική) λίθο». Το κείμενο αυτό προέρχεται από το γερμανό αλχημιστή του 15ου αιώνα Basilius Valentinus, στο σύγγραμμά του «L’ Azoth des Philosophes».

Το 17ο αιώνα, ο γερμανοολλανδός χημικός Johann Glauber παρασκεύασε θειικό οξύ καίγοντας θείο (S) μαζί με νιτρικό κάλιο, (KNO3), παρουσία ατμού.

Το 1736 ο Joshua Ward ένας φαρμακοποιός από το Λονδίνο χρησιμοποίησε αυτήν τη μέθοδο για να ξεκινήσει την πρώτη μεγάλης κλίμακας παραγωγή θειικού οξέος. Το θειικό οξύ που παράγονταν από αυτήν τη μέθοδο έφτανε σε συγκέντρωση 35-40%.