Στην εποχή μας ακούμε φράσεις απόλυτες. «Μην εμπιστεύεσαι κανέναν» ή «Να του έχεις εμπιστοσύνη». Αυτά τα άκρα δεν προσφέρουν καμία ρεαλιστική ανάγνωση της σχέσης όμως.
Γιατί να μην έχεις πλήρη εμπιστοσύνη;
Το ακούμε συνέχεια σε παρέες, θα είναι μια κοπέλα που θα λέει ενθουσιασμένη και εντελώς στην «κοσμάρα της», «αχ τον εμπιστεύομαι 100% τον γλυκό μου». Ότι ξέρει εκείνη απόλυτα τι μηνύματα και πού στέλνει εκείνος.
Το «απόλυτα» από το «αρκετά» έχει μεγάλη απόσταση. Είναι άλλο να έχεις εμπιστοσύνη σε μεγάλο βαθμό, γιατί έτσι νιώθει καλά και αυτός και εσύ, ενώ παράλληλα δε ζεις σε ένα παράλληλο σύμπαν, γιατί αφήνεις ένα μικρό ποσοστό αμφοβολίας για παν ενδεχόμενο.
Το να λές ότι τον εμπιστεύεσαι εντελώς είναι κυριολεκτικά εκτός τόπου και χρόνου. Δεν ξέρεις τι είναι μέσα στις σκέψεις του 24/7. Αν νομίζεις πως επειδή κάποιος σου λέει ότι σε αγαπάει, ή επειδή μένετε μαζί, αξίζει την απόλυτη εμπιστοσύνη, τότε κάνεις λάθος.
Παράδειγμα σε αυτό, τα ζευγάρια που παντρεύονται και έπειτα χωρίζουν. Το ότι κάποιος κάνει πρόταση γάμου δε σημαίνει κιόλας ότι κέρδισε την εμπιστοσύνη σου.
Τι αντίκτυπο θα έχει να μην τον εμπιστεύεσαι απόλυτα;
Σε περίπτωση που δεν είναι όσο πιστός νομίζεις και σε «κερατώσει», προφανώς και θα έχεις να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη ψυχολογικά. Γιατί εκεί που τον είχες στο μυαλό σου ως τον «τέλειο» θα τον αποδομήσεις πολύ απότομα με αποτέλεσμα να πληγωθείς ψυχολογικά.
Αν πάντα όμως επεξεργάζεσαι στην άκρη του μυαλού σου, την πιθανότητα να μην αξίζει πλήρους εμπιστοσύνης και γίνει κάτι τέτοιο, δε θα νιώσεις το ίδιο άσχημα σε σχέση με την προηγούμενη περίπτωση.
Σε κάθε περίπτωση γενικά δε μπορείς να εμπιστεύεσαι κάποιον 100%. Δεν είναι εσύ αυτός ο κάποιος. Έχει δικό του τρόπο σκέψης και συμπεριφέρεται όπως νιώσει εκείνος. Συνεπώς γύρνα στην πραγματικότητα που νομίζεις ότι ζεις σε βρετανικό ρομαντικό δράμα ή σε Νουβέλα του 1900 και δες τα πράγματα όπως είναι.
