Κορίτσι του Νότου, η Ρόμπιν Βιρτζίνια Γκέιλ Ράιτ γεννήθηκε στο Ντάλας του Τέξας, στις 8 Απριλίου 1966, μεγάλωσε, όμως, στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, με τους γονείς της, Φρεντ Ράιτ και Γκέιλ και τον αδερφό της, Ρίτσαρντ Ράιτ.
Μας συστήθηκε ως το ξανθό κορίτσι με τα γαλαζοπράσινα μάτια στη σειρά «Santa Barbara», που προβαλλόταν από το 1984 ως το 1988. Το 1989 η Ρόμπιν είναι 23 ετών. Στα γυρίσματα της ταινίας «Αγγελοι της νύχτας» γνωρίζει τον μέλλοντα σύζυγό της, ηθοποιό Σον Πεν, ο οποίος έχει μόλις πάρει διαζύγιο από τη Μαντόνα. Την ερωτεύεται. Παντρεύονται στις 27 Απριλίου 1996 και αποκτούν δύο παιδιά. Το 2008 αποφασίζουν να χωρίσουν. Το διαζύγιό τους οριστικοποιείται το 2010. Στη διάρκεια του έγγαμου βίου της η ζωή της αλλάζει. Η Ρόμπιν μπαίνει στα σαλόνια του Χόλιγουντ, πάντα όμως στη σκιά του σκληρού Πεν.
Αν εξαιρέσει κανείς τον ρόλο της Τζένι στο «Φόρεστ Γκαμπ», που της χάρισε έξτρα πόντους στη βιομηχανία του θεάματος, οι υπόλοιπες κινηματογραφικές της προσπάθειες ήταν είτε σε μικρούς ρόλους είτε στο πλάι του τέως συζύγου της.
Η νεαρή τότε μητέρα απαρνείται το star system, αποσύρεται από τους προβολείς και προτιμάει να ασχοληθεί με την οικογένειά της. Οταν χωρίζει με τον Πεν, η Ρόμπιν αλλάζει και πάλι τη ζωή της. Επιστρέφει στην τηλεόραση και δημιουργεί μια μακιαβελική πρώτη κυρία στο «House of Cards».
Για τον χωρισμό με τον Σον Πεν
«Οι ιστορίες αγάπης τελειώνουν άσχημα, γενικά. Δεν λυπάμαι όμως για τον χωρισμό. Εχουμε δύο υπέροχα παιδιά μαζί και τα μεγαλώνουμε πολύ καλά».
Για την ηλικία
«Εχω κάνει περισσότερες δουλειές τα τελευταία πέντε χρόνια από ό,τι έχω κάνει σε όλη την καριέρα μου. Δεν θα ήθελα με τίποτα να ξαναγίνω 20 ετών. Τόσο πολλά δάκρυα, ήταν εφιάλτης. Είναι πολύ καλύτερα να είσαι μεγαλύτερος».
Για τις ρυτίδες
«Ανησυχώ για το τι θέλει ο κόσμος. Αυτός είναι ο πραγματικός μου φόβος. Γιατί αν δεν θέλουν να βλέπουν ρυτίδες στην οθόνη τους, αν φοβούνται να τις κοιτάξουν, αυτό θα χειροτερεύει συνεχώς την κατάσταση. Δεν θα θέλει να βλέπει ηθοποιούς σαν κι εμένα, που αρνούμαστε να κάνουμε πλαστικές. Απλά προσεύχομαι να μπορώ να συνεχίσω να εργάζομαι. Και προσεύχομαι να γεράσω με χάρη».
Μητρότητα και Χόλιγουντ
«Όταν έγινα μητέρα αποφάσισα να αποσυρθώ και να ασχοληθώ αποκλειστικά με τα παιδιά μου. Τα μεγάλωσα χωρίς να τα περιφέρω στις κάμερες, όπως ο Μπραντ και η Αντζελίνα».
Για τη βιομηχανία του κινηματογράφου
«Αν δεν είσαι συνέχεια στην αγορά και δεν γυρίζεις τέσσερις ταινίες τον χρόνο, αν δεν είσαι με πλήρες ωράριο, αλλά έχεις επιλέξει να μεγαλώσεις και τα παιδιά σου, αν δεν οικοδομήσεις το προφίλ σου δουλεύοντας συνεχώς, δεν είσαι στο παιχνίδι. Δεν είσαι χρήσιμο υλικό του box office».
Γνώρισα τον σεξισμό στα 17
«Ήμουν σε ένα κάστινγκ στο Παρίσι… Νόμιζα ότι κοίταζαν μόνο το πρόσωπό μου αλλά ο υπεύθυνος μου ζήτησε να σηκώσω την μπλούζα μου. Το έκανα. “Οχι, προτιμώ τα στήθη της άλλης” μου είπε. Δεν πήρα ποτέ τη δουλειά».
Για τον Κέβιν Σπέισι
«Πιστεύω ότι κάθε ανθρώπινο ον έχει τη δυνατότητα να διορθώνεται… Με αυτή την έννοια, πιστεύω στις δεύτερες ευκαιρίες… Υπό μία έννοια αυτό λέγεται εξέλιξη».
Και μετά τον Τραμπ τι;
«Θέλω να δω τη Μισέλ Ομπάμα ως πρόεδρο που θα διαδεχθεί τον Ντόναλντ Τραμπ. Θα γινόταν εκπληκτική πρόεδρος. Χρειάζεται χρόνος για να σπάσουμε τα καλούπια και να αλλάξουμε την ψυχολογία. Αξίζει να προσπαθήσουμε».
Γυναίκα στο Οβάλ Γραφείο;
«Ναι, νομίζω ότι ήρθε η ώρα. Είναι ένας νέος τρόπος σκέψης. Οι γυναίκες είναι πολύ επικοινωνιακές και οι έρευνες δείχνουν ότι οι άνδρες είναι πολύ πιο ανταγωνιστικοί και εγωιστές. Λένε “θα γίνει όπως το λέω εγώ”. Και αυτός είναι ο λόγος που τίποτε δεν προχωρά στο γαμ@@@νο Κογκρέσο».
Για τη δημοσιότητα
«Λυπάμαι για οποιονδήποτε ζει στη δημόσια αρένα. Είναι ένας εφιάλτης. Κάνουμε μια δουλειά, μοιραζόμαστε έναν ρόλο με τους θεατές. Γιατί η ιδιωτική μας ζωή πρέπει να είναι δημόσια; Μισώ αυτό το κομμάτι αυτής της βιομηχανίας. Είναι τόσο αδιάκριτο. Η προσωπική ζωή του καθενός θα πρέπει να είναι προσωπική είτε πρόκειται για θετική, αρνητική, ουδέτερη, οτιδήποτε – δεν πιστεύω ότι πρέπει να ενδιαφέρει κάποιους».
Για τα κοντά μαλλιά
«Ηταν τυχαίο. Σκοπός μου ήταν να τα ξεκουράσω από τις βαφές και να τα επαναφέρω, αλλά τώρα δεν μπορώ να με φανταστώ με μακριά μαλλιά».
Η επιτυχία που άργησε
«Νιώθω σαν να αποφοίτησα μόλις. Ποτέ δεν πήγα στο κολέγιο, ήμουν έγκυος ήδη στα 23. Ακούω συναδέλφους να λένε πώς έφτασαν στη μεγάλη τους δόξα, αλλά για μένα ήταν πάντα εκεί, απλά μου πήρε περισσότερο χρόνο. Είμαι στην έκτη δεκαετία της ζωής μου και νιώθω επιτέλους πως είμαι έτοιμη».
