Μία έρευνα ανακάλυψε ότι οι άνθρωποι που εργάζονται σε δουλειές όπου έρχονται σε επαφή με κόσμο, αναγκάζονται συχνά να χαμογελούν και αυτό έχει ως συνέπεια να πίνουν πολύ στο τέλος της ημέρας. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι εκείνοι που νιώθουν ότι πρέπει να ελέγξουν τα συναισθήματά τους στη δουλειά, όπως οι νοσοκόμες, οι σερβιτόροι και οι υπάλληλοι σε τηλεφωνική εξυπηρέτηση, μπορεί να ‘χαλαρώνουν’ στο σπίτι επειδή το ψεύτικο χαμόγελο τους απομυζά την ενέργεια.
Η έρευνα διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και του Μπάφαλο. Επικεφαλής ήταν η Αλίσια Γκράντι, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. ‘Η υποκρισία και η καταπίεση των συναισθημάτων με τους πελάτες σχετιζόταν με το ποτό πέρα από το άγχος της δουλειάς ή της αρνητικής διάθεσης’, τόνισε η Καθηγήτρια Γκράντι. ‘Όσο περισσότερα αρνητικά συναισθήματα είχαν να διαχειριστούν στη δουλειά, τόσο λιγότερο μπορούσαν να ελέγξουν την ποσότητα αλκοόλ στο τέλος της ημέρας’.
Προηγούμενες έρευνες είχαν βρει μία σύνδεση μεταξύ των εργαζομένων σε υπηρεσίες και της εκτεταμένης κατανάλωσης αλκοόλ. Ωστόσο, το αίτιο παρέμενε θολό. Για να λύσουν το μυστήριο, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από την Εθνική Έρευνα Άγχους στη Δουλειά και Υγείας. Μελέτησαν 1600 εργαζομένους στις Η.Π.Α. μέσω τηλεφωνικών συνεντεύξεων και τους ρώτησαν πόσο συχνά υποκρίνονταν ή καταπίεζαν τα συναισθήματά τους αλλά και πόσο έπιναν μετά τη δουλειά. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εργαζόμενοι που αλληλεπιδρούν με κόσμο πίνουν περισσότερο από εκείνους που δεν το κάνουν.
Αλλά και εκείνοι που υποκρίνονται ότι είναι χαρούμενοι, πίνουν περισσότερο, ειδικά όταν νιώθουν ότι δεν έχουν τον έλεγχο στη δουλειά. ‘Η σχέση μεταξύ υποκριτικής συμπεριφοράς και ποτού μετά τη δουλειά ήταν μεγαλύτερη για τους ανθρώπους που είναι παρορμητικοί ή δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους στο χώρο εργασίας’. Τα αποτελέσματα έδειξαν επίσης ότι εκείνοι που έπιναν περισσότερο, ήταν εκείνοι που εξυπηρετούσαν κόσμο σε καφετέριες ή τηλεφωνικά κέντρα.
‘Τα χρήματα μας δίνουν το κίνητρο να αφήνουμε πίσω τις φυσικές τάσεις μας, αλλά μας φθείρει όταν πρέπει να το κάνουμε κάθε μέρα και για πολλές ώρες. Μία νοσοκόμα μπορεί να υποκρίνεται ότι χαμογελά προκειμένου να βοηθήσει έναν ασθενή. Κάποιος όμως που το κάνει με έναν πελάτη που δεν θα ξαναδεί, δεν πρόκειται να ανταμειφθεί’. Αυτή η έρευνα δείχνει ότι οι εργοδότες πρέπει να αρχίσουν να δίνουν περισσότερη αυτονομία στους υπαλλήλους ώστε να νιώσουν ότι έχουν τουλάχιστον την επιλογή. Όταν η συναισθηματική προσπάθεια συνδέεται ξεκάθαρα με οικονομική ή σχεσιακή επιβράβευση, η επίδραση δεν είναι τόσο κακή.
