Αν κρίνουμε από αμερικανική έρευνα, δεν τα καταφέρνουμε καθόλου καλά, αφού το μυαλό σχεδόν των 50% των συμμετεχόντων περιπλανιόταν σε κάτι τελείως διαφορετικό από εκείνο που συνέβαινε στο εδώ και τώρα τους (the wandering mind). Και μπορεί το μυαλό που ταξιδεύει να διαφοροποιεί εμάς τους ανθρώπους από τα ζώα, καθώς η ταξιδιάρικη φύση μας μάς επιτρέπει να είμαστε ευφάνταστοι, να κάνουμε όνειρα και να σχεδιάζουμε τη ζωή μας, ταυτόχρονα όμως αποτελεί τροχοπέδη. Μας επιβαρύνει συναισθηματικά και μας κάνει να αφήνουμε τη ζωή να ξεγλιστράει μέσα από τα χέρια μας, αφού δεν την απολαμβάνουμε. Την ώρα που ξεδιπλώνεται μπροστά μας, εμείς κάνουμε σχέδια για το αύριο, το οποίο ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού. Είμαστε σε αναμονή για κάτι που ενδεχομένως να συμβεί στο μέλλον, και έτσι αναβάλλουμε τη ζωή μας, την ευτυχία μας για κάποια άλλη φορά… Για πότε όμως;

Με επίγνωση και αποδοχή

Το να ζούμε με ενσυνειδητότητα, το λεγόμενο mindfulness, είναι συνώνυμο του να ζούμε με επίγνωση αλλά και αποδοχή. Από τη μια, είμαστε σε εγρήγορση όσον αφορά τις αντιδράσεις μας σε σχέση με αυτά που βιώνουμε την κάθε στιγμή, από την άλλη, αντιλαμβανόμαστε τις καταστάσεις ακριβώς όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε ή θα έπρεπε να είναι. Αυτή η επικέντρωση της προσοχής μας στο τώρα μάς βοηθά να αποσυνδεθούμε από τον αυτόματο πιλότο, από την κατάσταση όπου εκπληρώνουμε μηχανικά υποχρεώσεις, αλλά και να δαμάσουμε αυτοματοποιημένες συνήθειες.

Εδώ και χρόνια…

Δεν είναι πάντως μια καινούργια έννοια, χρονολογείται 2.500 χρόνια πριν και έχει τις ρίζες της στη βουδιστική παράδοση. Εισήχθη για να βοηθήσει τους ανθρώπους να βιώνουν στο έπακρο όλες τις στιγμές τους, ακόμα και τις πιο επώδυνες. Μπορούμε να επαναφέρουμε το απείθαρχο μυαλό μας και να εκπαιδευτούμε στο να έχουμε επίγνωση των σκέψεων που παρεισφρέουν σε αυτό, χωρίς όμως να τους επιτρέπουμε να μας επηρεάζουν σε βαθμό που να χάνουμε το παρόν μας. Τις διαχειριζόμαστε όπως θα κάναμε με μια μύγα, που είναι εκεί και σε λίγο θα φύγει χωρίς να μας επηρεάζει ιδιαίτερα. Πόσες φορές δεν μας έχει συμβεί να συνομιλούμε με κάποιον και να μην ακούμε πραγματικά τι λέει γιατί σχεδιάζουμε τι θέλουμε να πούμε μετά; Η πρακτική για να έχουμε ενσυνειδητότητα είναι απλή αλλά όχι εύκολη, αφού θα πρέπει να απαλλαγούμε από πάγιες συνήθειες που επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής μας αλλά και τη διάθεσή μας. Και επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, το πώς ξυπνάμε το πρωί και το πώς ξεκινάμε τη μέρα μας είναι καθοριστικά για το υπόλοιπό της.

Για μια ημέρα λοιπόν γεμάτη επίγνωση καθιερώνω 3 τελετουργικά:


1. Sounds good
Αντί να ξεκινώ τη μέρα μου με έναν ήχο που μου προκαλεί ένταση ή δυσφορία, επιλέγω έναν απαλό και καταπραϋντικό ήχο αφύπνισης (χαλαρωτική μουσική, ήχοι της φύσης). Ετσι επιτρέπω στο σώμα μου να ξυπνήσει αργά και όμορφα.

2. Ενυδάτωση πριν από οτιδήποτε άλλο
Αλλάζω τη συνήθεια του να ξυπνάω και να κατευθύνομαι προς την καφετιέρα μου. Αλλάζω πορεία πλεύσης. Κατευθύνομαι προς τη βρύση και καταναλώνω ένα ποτήρι νερό πριν από οτιδήποτε άλλο, αφού το σώμα μου είναι αφυδατωμένο από τον νυχτερινό ύπνο και χρειάζεται ενυδάτωση. Αμέσως μετά μπορώ να συνεχίσω με την προσφιλή μου συνήθεια, αυτήν της κατανάλωσης καφεΐνης.

3. Παρατηρώ τη φύση
Αντί να αρπάζω το tablet first thing in the morning, βγαίνω έξω και επιτρέπω στο σώμα μου να εισπράξει τα οφέλη της φύσης, την αίσθηση ελευθερίας και ευεξίας. Να νιώσω τη γαλήνη και να αντλήσω νέες δυνάμεις για να συνεχίσω τη μέρα μου πιο ενδυναμωμένος ψυχικά και σωματικά.

Ας προσηλωθούμε λοιπόν στο τώρα, ας μην ταλαιπωρούμαστε από «what if» σενάρια και ας μην αφήνουμε περιττές σκέψεις να μας κατακλύζουν και να μας απορροφούν τόσο πολύ. Θα μας απομακρύνουν από το να ζήσουμε μια αρμονική ζωή με γνώμονα την παρούσα πραγματικότητα.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία την κυρία Ειρήνη Ορφανού, συμβουλευτική ψυχολόγο MSc, www.irenesblog.gr