Δύο ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ο δρ. Nicholas Epley και η Juliana Schroeder, παρατήρησαν 100 ενήλικους εθελοντές που χρησιμοποιούσαν καθημερινά το τρένο για να πάνε στις δουλειές τους. Αφού τους χώρισαν σε 3 ομάδες, προέτρεψαν την πρώτη ομάδα να πιάσει κουβέντα με άλλους συνεπιβάτες, αγνώστους προς εκείνους. Οι συμμετέχοντες του δεύτερου γκρουπ όφειλαν να μείνουν σιωπηλοί και να έχουν το προφίλ του αντικοινωνικού σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Όσο για τους εθελοντές της τρίτης ομάδας, έπρεπε να ενεργούν, όπως ακριβώς συνήθιζαν να κάνουν.Αμέσως μετά οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να αξιολογήσουν πόσο είχαν ευχαριστηθεί το ταξίδι τους. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι εκείνοι, οι οποίοι είχαν συνομιλήσει με άλλους συνεπιβάτες (κατά μέσο όρο για 14΄), ανέφεραν ότι είχαν απολαυστικό ταξίδι. Αντίθετα, όσοι είχαν παραμείνει σιωπηλοί, δήλωσαν ότι το ταξίδι τους ήταν λιγότερο ευχάριστο, ενώ οι ίδιοι αισθάνονταν λιγότερο παραγωγικοί.Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα ήταν το γεγονός ότι μία άλλη ομάδα εθελοντών, που δεν πήρε μέρος στο πείραμα, όταν κλήθηκε να προβλέψει τα αποτελέσματα έκανε λανθασμένες εκτιμήσεις, αφού προέβλεψε ότι εκείνοι που θα έμεναν σιωπηλοί θα είχαν πιο ευχάριστο ταξίδι συγκριτικά με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες.«Οι άνθρωποι είναι κοινωνικά ζώα. Διαπιστώσαμε ότι η χαρά των κοινωνικών επαφών είναι μεταδοτική», δήλωσαν οι δύο ερευνητές.Στο ίδιο συμπέρασμα, εξάλλου, κατέληξε και ένα δεύτερο πείραμα. Σε αυτό οι συμμετέχοντες, οι οποίοι συνομιλούσαν με τους διπλανούς τους ενώ περίμεναν σε μια αίθουσα αναμονής ενός εργαστηρίου είχαν καλύτερη διάθεση από εκείνους που κάθονταν μόνοι τους.