Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Brown των Η.Π.Α. δημιούργησαν έναν πολύ ευαίσθητο αισθητήρα που εκτιμούν ότι θα μπορεί να μετρήσει τις συγκεντρώσεις του ζαχάρου (της γλυκόζης) στο σάλιο. Μία τέτοια εξέλιξη ανοίγει το δρόμο για τη δημιουργία μίας συσκευής με τη βοήθεια της οποίας θα μετράμε το ζάχαρο στο σάλιο και όχι στο αίμα και η οποία θα βοηθήσει πάρα πολύ στην καλύτερη διαχείριση του διαβήτη.
Ο Domenico Pacifici, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Brown, που ηγήθηκε της έρευνας, εξήγησε ότι αυτός και η ομάδα του υπογράμμισαν πόση ευαισθησία χρειάζεται να έχει μία συσκευή ώστε να μετρήσει τις συγκεντρώσεις του ζαχάρου στο σάλιο, που είναι 100 φορές χαμηλότερες από ό,τι στο αίμα. Τόνισε επίσης ότι τώρα έχουν τη δυνατότητα να το καταφέρουν με αρκετή ακρίβεια, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούν να διαχωρίζουν το ζάχαρο από τα υπόλοιπα συστατικά του σάλιου. Η δυσκολία, που παρουσιάζει το σάλιο, είναι ότι ενώ κατά 99% αποτελείται από νερό, έχει ένα υπόλοιπο 1% που δημιουργεί το πρόβλημα, καθώς εκεί υπάρχουν ένζυμα, άλατα και άλλα συστατικά που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον αισθητήρα. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μία ειδική χρωστική ώστε να μπορεί ο αισθητήρας να αναγνωρίζει το ζάχαρο (γλυκόζη) ανάμεσα στα άλλα συστατικά του σάλιου.
Το επόμενο βήμα είναι να δοκιμάσουν τη συσκευή τους σε ανθρώπους με στόχο να δώσουν στους διαβητικούς τη δυνατότητα να έχουν συνεχώς στη διάθεσή τους μία μη επεμβατική μέθοδο για να μετράνε τα επίπεδα του ζαχάρου τους.
