Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορούμε να χάσουμε εκείνα τα παραπάνω κιλά που μας ταλαιπωρούν ενώ κάνουμε προσπάθεια; Ποιος είναι ο λόγος που ξεκινάμε και σταματάμε ένα πρόγραμμα απώλειας βάρους συνέχεια; Τι είναι αυτό που μας κάνει να μην μπορούμε να πειθαρχήσουμε σε απλές οδηγίες που γνωρίζουμε ότι θα μας φέρουν πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα;
Όσοι έχουμε ασχοληθεί με τον τομέα της διατροφής (είτε ως επιστήμονες υγείας, είτε ως πελάτες), γνωρίζουμε ότι το πιο δύσκολο δεν είναι να τιθασεύσουμε την πραγματική πείνα, αλλά το τσιμπολόγημα όταν βαριόμαστε ή αισθανόμαστε στενοχωρημένοι ή στρεσαρισμένοι. Εκείνη τη λιγούρα που μας πιάνει όταν καθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση αργά το βράδυ, μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, μετά την ενασχόληση με τα παιδιά και όλες τις καθημερινές ασχολίες και υποχρεώσεις μας.
Η απάντηση είναι πολύ απλή: το μυαλό μας. Ναι, ακριβώς. Το μυαλό μας. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι αυτός που μετατρέπει όλα τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε από το περιβάλλον (εσωτερικό και εξωτερικό) σε εντολές. Είναι, πλέον, αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα ότι τα συναισθήματά μας έχουν προκληθεί από μια σειρά σκέψεων (και το αντίστροφο), με αποτέλεσμα να οδηγούν σε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Για παράδειγμα, μπορεί να είμαι στενοχωρημένη με το εργασιακό μου περιβάλλον για οικονομικούς/ ηθικούς/ συναδελφικούς λόγους, με αποτέλεσμα να μην είμαι τόσο παραγωγική όσο παλαιότερα. Ενδεχομένως, να έχω χάσει τη χαρά για την εργασία μου και να μην βρίσκω νόημα να είμαι εκεί. Η συμπεριφορά μου απέναντι στο φαγητό είναι είτε να μου έχει κοπεί η όρεξη είτε, συνηθέστερα, να μου δημιουργείται η τάση για υπερκατανάλωση φαγητού/ γλυκού. Το φαγητό γίνεται τότε ένας πολύ καλός «σύμμαχος», λειτουργεί ως περισπασμός στην πραγματική μου σκέψη, η οποία μπορεί να είναι ότι «δεν είμαι παραγωγική, είμαι άχρηστη» κτλ. Επομένως, αυτή η σκέψη της απαξίωσης του εαυτού, είναι αυτή που με έχει οδηγήσει στο αρνητικό συναίσθημα και στην υπερκατανάλωση φαγητού/ ποτού.
Μερικοί επιστήμονες Διαιτολόγοι ασχολούμαστε, τα τελευταία χρόνια, με τη Αλλαγή της Συμπεριφοράς (Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Θεραπεία- Cognitive Behavioral Therapy, CBT), συγκεκριμένα απέναντι στο φαγητό. Ασχολούμαστε, δηλαδή, με το «Συναισθηματικό Φαγητό». Ενημερώνουμε τους πελάτες μας για το τι τους συμβαίνει και δίνουμε κάποιες οδηγίες για την αποφυγή παρεκτροπών και των πειρασμών που αντιμετωπίζουν. Είναι, όμως, αυτό αρκετό;
Η εμπειρία δείχνει ότι δεν είναι. Μας λείπει κάτι, ένα συστατικό που θα κάνει αυτή την αλλαγή μόνιμη. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι που θέλουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με την αλλαγή συμπεριφοράς; Μια αλλαγή που να είναι μόνιμη, ανεξάρτητα της ολοκλήρωσης των συνεδριών με τον πελάτη μας.
Το Diet Coaching εστιάζει στην εκπαίδευση του μυαλού μας, ώστε να κάνουμε την αλλαγή μόνιμη. Βάζουμε στόχους (αν αυτό είναι κάτι που δουλεύει καλά με τον κάθε πελάτη που έχουμε απέναντί μας), οι οποίοι προέρχονται από τον ίδιο τον coachee. Όταν ο στόχος είναι του πελάτη μας, τότε εκείνος είναι πιο πειθαρχημένος. Όταν ο στόχος είναι δικός του, τότε αντιλαμβάνεται ότι είναι μια δική του ανάγκη και όχι μια ανάγκη της κοινωνίας ή του περιβάλλοντος. Ως diet coach δεν παρεμβαίνω στο πλάνο που θέτει ο ίδιος, αλλά κατευθύνω κατάλληλα το Διατροφικό Πρόγραμμα με βάση την προσωπικότητα, τις αξίες του, τον στόχο του και την καθημερινότητά του.
Για παράδειγμα, αν κάποιος θέλει να χάσει 5 κιλά, δεν εστιάζουμε στον αριθμό, αλλά στο νόημα που υπάρχει για τον κάθε πελάτη πίσω από την απώλεια αυτών των κιλών. Πώς θα αισθάνεται τότε; Τι θα κάνει διαφορετικά στην καθημερινότητά του που τώρα δεν κάνει; Πώς θα είναι διαφορετικά δομημένη η ζωή του; Με αυτό τον τρόπο, η αλλαγή θα έχει μόνιμο χαρακτήρα και το άτομο βιώνει την αίσθηση της ικανοποίησης μέσω της επίτευξης του δικού του στόχου, αναπτύσσει, δηλαδή, τη συναισθηματική ευεξία του. Ο τελικός στόχος, βέβαια, είναι ότι το άτομο αναλαμβάνει πλήρως τον έλεγχο της ζωής του και της συμπεριφοράς του απέναντι στο φαγητό.
Αν είστε έτοιμοι για την αλλαγή, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου!
