Τα PCBs ή αλλιώς πολυχλωριωμένα διφαινύλια είναι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνταν στη βιομηχανία για την παρασκευή πυκνωτών, βερνικιών, πρόσθετων μονωτικών υλικών, κολλών, ως ψυκτικά και μονωτικά υγρά σε μετασχηματιστές, ως πλαστικοποιητές για PVC, καθώς και για την απομάκρυνση του μελανιού στην ανακύκλωση χαρτιού. Αν και η χρήση και η παραγωγή τους έχει σταματήσει εδώ και χρόνια, οι ουσίες αυτές είναι εξαιρετικά ανθεκτικές, καθώς αντέχουν στη θερμική διάσπαση, την οξείδωση και την υδρόλυση. Μάλιστα, εξακολουθούν να εντοπίζονται στο αίμα των περισσότερων ατόμων, ιδιαίτερα των ηλικιωμένων. Σύμφωνα δε με έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, τα υψηλότερα επίπεδα της συγκεκριμένης τοξίνης φαίνεται να σχετίζονται με μεγαλύτερη έκπτωση στις γνωστικές λειτουργίες των ατόμων ηλικίας 70 έως 84 ετών, η οποία ανιχνεύθηκε σε μικρότερο βαθμό και σε ανθρώπους ηλικίας 60-69 ετών. Η συγκεκριμένη έρευνα έδειξε, επίσης, ότι η συσχέτιση αυτή διαφέρει ακόμα και μεταξύ των φύλων με τις γυναίκες της μεγαλύτερης ηλικιακής ομάδας να εμφανίζουν τη μεγαλύτερη πτώση στη γνωστική τους ικανότητα. «Αν και οι περισσότερες μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί αφορούν την επίδραση των PCBs στην ανάπτυξη των βρεφών, η δική μας δείχνει ότι η επίδραση της τοξίνης αυτής μπορεί να επεκταθεί σε ολόκληρη τη ζωή μας», δήλωσε η υπεύθυνη της έρευνας Maryse Bouchard. Οι 708 Αμερικανοί, που εξετάστηκαν, υποβλήθηκαν σε εξετάσεις αίματος, ώστε να προσδιοριστούν τα επίπεδα της τοξίνης στον οργανισμό τους, καθώς και σε ειδικά τεστ αξιολόγησης του επιπέδου των γνωστικών επιδόσεών τους. Αν και τα επίπεδα PCB στο σώμα τους ήταν αντίστοιχα με αυτά στο γενικό πληθυσμό, ωστόσο οι ηλικιωμένοι μπορεί να είναι πιο ευάλωτοι λόγω της μεγαλύτερης σε διάρκεια έκθεσής τους, αλλά και υποκείμενων παθήσεων, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα.Ξεκαθαρίζει, τέλος, η Bouchard ότι τα ευρήματά τους δείχνουν ότι τα PCB, ακόμη και σε επίπεδα που γενικά θεωρείται ότι ενέχουν χαμηλό ή μηδενικό κίνδυνο, μπορεί τελικά να συμβάλουν στην πρόκληση γνωστικών προβλημάτων.
Τα PCBs είναι ακόμα εδώ!
Ακόμα και μετά την απαγόρευση της χρήσης τους συνεχίζουν να βρίσκονται στο περιβάλλον και να μας βλάπτουν.