Σιγκαπούρη… Μια μεγαλούπολη στην Ασία με υπέροχες αρχιτεκτονικές κατασκευές, κήπους, λουλούδια, έντομα, ερπετά (το τελευταίο κυρίως σε διάφορες μορφές σαύρας) ατέλειωτες βροχές… Μια πόλη με ιστορία πολλών αιώνων, με γαλανό ουρανό αλλά και ατέλειωτο τσιμέντο. Μια πόλη όπου ο κόσμος περπατάει με γρήγορους ρυθμούς τόσο που δεν προλαβαίνει να δει όχι τον διπλανό του αλλά τον ίδιο τον εαυτό του.
Σαν καθηγήτρια κίνησης εδώ και 20 χρόνια, βλέπω αυτόν τον πολυάσχολο κόσμο να τρέχει και να μην φτάνει και άλλοι γιατί το είχαν αλλά το έχασαν, άλλοι γιατί κάτι τους λέει ότι πρέπει, άλλοι γιατί έτσι είναι και άλλοι γιατί είδαν φως και μπήκαν, έχουν περάσει πολλοί από τα χέρια μου και το στούντιο μου στην Πεύκη και τώρα στη Σιγκαπούρη. Όλοι ψάχνουν να βρουν την υγειά τους μέσα από την κίνηση και δεν έχουν άδικο, τουλάχιστον για τη σωματική υγεία τους καθώς για την πνευματική άλλοι είναι ειδικοί.
Έτσι λοιπόν και η 25χρονη Μάρσα ήρθε λίγο πριν αναχωρήσει για τη νέα της απαιτητική δουλειά στον χρηματοοικονομικό χώρο κάπου στην Ευρώπη και μου ζήτησε να τη βοηθήσω να «οργανώσει» το σώμα της. Στο έβδομο κιόλας μάθημα τα αποτελέσματα ήταν φανερά τόσο στην ίδια όσο και στο φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον της (η μητέρα της επίσης δασκάλα και μαθήτρια μου).
Τότε μου είπε: «Είναι αλήθεια ότι το σώμα μου έχει αλλάξει πολύ, η στάση μου βελτιώθηκε και το βάδισμα μου επίσης. Έχω όμως δυσκολία να περπατώ στα τακούνια μου. Πώς μπορείς να με βοηθήσεις;»
Τι άλλο μπορούσα να της πω από το “φέρτα μου να σε δω να τα φοράς…”
Το επόμενο μάθημα ήταν ιστορικό, καθώς η γλυκιά και ανυποψίαστη Μάρσα έκανε όλο το μάθημα στο Corealign πάνω στα τακούνια της. Functional Training δηλαδή Λειτουργική Εκπαίδευση στο μέγιστο δυνατό. Υποστήριξη της καθημερινότητάς της (να ζει με τα τακούνια της είτε συμφωνώ είτε όχι) και να κινείται με αυτά σε όλες τις πιθανές τροχιές και κατευθύνσεις που μπορεί να παρουσιαστούν στην καθημερινότητα της.
Η Μάριλιν μια καλή συνάδελφος από το χορό, μου είχε πει όταν γέννησα το πρώτο μου αγοράκι πριν 8 χρόνια. «Είναι στη φύση των αγοριών να κάνουν ριψοκίνδυνα πράγματα, μάθε του πως να τα καταφέρνει χωρίς να χτυπήσει αντί να του λες όλο όχι». Σοφή κουβέντα. Πώς να πω στην όμορφη, νεαρή γεμάτη ζωή Μάρσα “μη φοράς τακούνια!”.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι η Μάρσα είχε ένα ενδιαφέρον, διαφορετικό, κουραστικό μεν, αλλά διδακτικό μάθημα. Έμαθε να υπάρχει με τα τακούνια της χωρίς να κινδυνεύει να τραυματιστεί.
Ποιος είπε ότι το να γυμνάζεται κανείς έχει να κάνει με το πόσους κοιλιακούς, πόσα push ups, πόσους ραχιαίους και πόσα βάρη σηκώνει; Αν γυρίσουμε να δούμε γύρω μας τον κόσμο (σε τακούνια και μη) ή απλά αν μάθουμε τον εαυτό μας και τον παρατηρήσουμε να περπατάει θα μάθουμε και θα δούμε πολλά που δεν έχουν να κάνουν με τοπική μυϊκή δύναμη αλλά με συνολική κινητική αρμονία.
Ουκ εν τω πολλώ τω ευ! Και όπως λένε και οι νέοι μου φίλοι Work Smart not Hard!
