Πρώτον, «δεν τις τρώμε»

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι τα παιδιά που «τις τρώνε» παρουσιάζουν χαμηλότερα σκορ στα τεστ νοημοσύνης –απόδειξη, κατά τους ειδικούς, ότι το «παιδαγωγικό» ξύλο κάνει κακό στον παιδικό εγκέφαλο και μακροπρόθεσμα στην κοινωνία. Μια που η διαπαιδαγώγηση γίνεται τα τελευταία 100 χρόνια όλο και λιγότερη βίαιη, το εύρημα των ειδικών μπορεί και να ερμηνεύει το γιατί κάθε γενιά τις τελευταίες δεκαετίες «βγαίνει» πιο έξυπνη από την αμέσως προηγούμενη. Εντούτοις οι ειδικοί τονίζουν ότι η μεγάλη ζημία δεν γίνεται απαραίτητα από τη χειροδικία αυτή καθαυτή, αλλά πιθανόν από τα συμπαρομαρτούντα –φωνές, υστερίες, απειλές, προσβολές κ.λπ. «Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τα αίτια και να πούμε τι φταίει πιο πολύ», λένε. Αν λοιπόν «χαστουκίζετε» το παιδί με τις λέξεις και όχι με το χέρι, ίσως να του προκαλείτε ό,τι ακριβώς θα προκαλούσε και ο βούρδουλας:

*μείον 5 βαθμοί στα τεστ IQ αν «τις τρώει» μέρα παρά μέρα και

*μείον 3 βαθμοί αν τις τρώει 1-2 φορές την εβδομάδα

… και, δεύτερον, όταν τις τρώμε, είναι μαγειρεμένες…

Η ανθρώπινη ευφυΐα ερμηνεύεται και με μια άλλη θεωρία. Αυτή πέρασε πρόσφατα στις ειδήσεις, χάρη στο νέο βιβλίο του ανθρωπολόγου Ρίτσαρντ Ράνγκαμ, καθηγητή βιολογικής ανθρωπολογίας στο Χάρβαρντ. Ο συγγραφέας αναλύει τη θεωρία ότι εκείνο που έκανε τη διαφορά (ανάμεσα σε εμάς και τους πιθήκους) ήταν το γεγονός ότι αναλογικά με το σώμα μας διαθέταμε σχετικά πολύ μικρό στόμα, ανίσχυρα σαγόνια και ευαίσθητα δόντια, οπότε αναγκαστήκαμε να μαγειρεύουμε τα τρόφιμά μας. Αυτό είχε σαν συνέπεια στο εξής να αρρωσταίνουμε λιγότερο, να διαθέτουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο και να αρχίσουμε να αναπτύσσουμε ραγδαία την ευφυΐα μας. Το μαγειρεμένο φαγητό απαιτούσε επίσης μικρότερο χώρο στο στομάχι και λιγότερο χρόνο πέψης, οπότε οι «εισπραττόμενες» θερμίδες ξοδεύονταν για την εγκεφαλική λειτουργία και τη «χώνεψη» νέων εντυπώσεων παρά δύσπεπτων ωμών φαγητών

(από τα news και τα χρήσιμα Tips του έντυπου περιοδικού Vita)