Οι Αμερικανοί θα αποφασίσουν εντός των ημερών αν θα εγκρίνουν ή όχι την κυκλοφορία ενός νέου σκευάσματος – το φάρμακο θα «θεραπεύει» την υποτονική λίμπιντο, η οποία μάλιστα από πέρυσι ιατροποιήθηκε και χαρακτηρίστηκε… διαταραχή. Το χάπι περιέχει την ουσία φλιβανσερίνη και διαπιστώθηκε ότι τονώνει την ερωτική επιθυμία των γυναικών μειώνοντας τα επίπεδα της σεροτονίνης στον οργανισμό τους. Εντούτοις, πολλοί είναι εκείνοι που διαφωνούν ριζικά, θεωρώντας ότι τα ανδρικά «βοηθήματα» τονώνουν τη στύση (επεμβαίνουν, δηλαδή, στο σώμα) και δεν παρεμβαίνουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα και το χώρο των επιθυμιών, ενώ το γυναικείο χάπι παρεμβαίνει άμεσα σε πολύ βαθύτερες λειτουργίες του ατόμου.
Επίσης, τίθεται το σοβαρό ζήτημα κατά πόσον είναι θεμιτό να χαρακτηρίζεται διαταραχή η έλλειψη έντονης ερωτικής επιθυμίας. Ο αντίλογος -μεταξύ άλλων- θέτει, δηλαδή, το ζήτημα ότι κακώς αντιμετωπίζεται ως πάθηση κάτι που μπορεί απλά να δείχνει δυσαρμονία στις σχέσεις με το σύντροφο της γυναίκας ή φυσική κάμψη της ερωτικής επιθυμίας λόγω λοχείας, εμμηνόπαυσης και άλλων παραγόντων. Άλλο, δηλαδή, να θέλεις να κάνεις έρωτα και να μην μπορείς (να μην έχεις στύση), και άλλο να μην έχεις καν την επιθυμία και να σου τη δημιουργούν.
Φυσικά, πολλές γυναίκες θα ήθελαν το χάπι για δικούς τους λόγους και κανείς δεν έχει ενστάσεις επ’ αυτού. Οι ενστάσεις επικεντρώνονται στο ότι προβάλλεται ως θεραπεία διαταραχής και ότι δεν υπάρχουν στοιχεία πως συμβάλλει στο «διά ταύτα» (δηλαδή στην πρόκληση οργασμού) ή απλώς αυξάνει την επιθυμία.