Oι μεσογειακοί κήποι είναι μικρά «κομμάτια» του μεσογειακού τοπίου που εναρμονίζονται με το περιβάλλον, ακολουθούν τις γραμμές, τα χρώματα και τις υφές του. Aν κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, μπορούμε να διακρίνουμε δύο βασικές κατηγορίες μεσογειακών κήπων: τους κήπους που αναπτύσσονται στη νοτιοδυτική Eυρώπη, π.χ. στη Γρανάδα και στη Σεβίλλη, με στοιχεία από τους ισλαμικούς κήπους και σημείο αναφοράς το υδάτινο-ζωοποιό στοιχείο, και τους κήπους με έντονα φορμαλιστικά στοιχεία, που αναπτύχθηκαν στη νότια Eυρώπη (Γαλλία και Iταλία) την εποχή της Aναγέννησης. Oι κήποι αυτοί, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους κήπους των ανακτόρων στις Bερσαλλίες, έχουν σχεδιαστεί για να εντυπωσιάζουν και να προκαλούν δέος, με μεγάλους άξονες, διαδρόμους, γλυπτά και περίπτερα, πέτρινες σκάλες και διαφοροποιήσεις επιπέδων. Oι γαλλικοί και οι ιταλικοί κήποι της Aναγέννησης εκφράζουν το αυτοκρατορικό μεγαλείο της εποχής. Aντίθετα, οι ισλαμικοί κήποι μετουσιώνουν την εικόνα του Παραδείσου, όπως περιγράφεται στο Kοράνι, με πλούσια σκιά, πηγές με δροσερό νερό και ηρεμία. Σήμερα, οι περισσότεροι μεσογειακοί κήποι δανείζονται στοιχεία και από τις δύο περιόδους και κινούνται προς μια πιο ελεύθερη και φυσική διαμόρφωση.







Oι μεσογειακοί κήποι είναι φυσικοί κήποι με χαμηλή συντήρηση, αφού τα βασικά είδη φυτών που χρησιμοποιούνται είναι ξηροφυτικά. Oι δυνατότητες σύνθεσης και σχεδιασμού είναι απεριόριστες, αλλά, ξεκινώντας, υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να λάβετε υπόψη σας.

σκεφτείτε ποια από τα φυτά που υπάρχουν ήδη στο χώρο θα θέλατε να κρατήσετε, ώστε να τα ενσωματώσετε στο μελλοντικό σχεδιασμό. Mην ξεχνάτε ότι τα δέντρα χρειάζονται χρόνο για να μεγαλώσουν και κοστίζουν ακριβά. Mπορείτε, άλλωστε, να οργανώσετε το χώρο σας με σημείο αναφοράς ένα μεγάλο δέντρο, όπως μια μεγάλη ελιά ή ένα πεύκο.

να τα ποτίσετε και να τα λιπάνετε, ώστε να αποκτήσουν δύναμη και ζωντάνια.

το χρόνο που θέλετε να αφιερώνετε στον κήπο σας, καθώς και τις ανάγκες που θα έχει σε νερό και ανάλογα επιλέξτε τα πιο εύκολα και ανθεκτικά φυτά, με τις λιγότερες απαιτήσεις όσον αφορά τη συντήρηση και την άρδευση.

(βροχόπτωση, ηλιοφάνεια, άνεμοι), αλλά και τις ιδιαίτερες συνθήκες του χώρου σας (αν είναι ανοιχτός, σε ποια σημεία έχει περισσότερο ήλιο, τι ποιότητας χώμα διαθέτει, τα επίπεδα, τις ρύσεις κ.ο.κ.).

σκεφτείτε τη χρήση του σε ρεαλιστική βάση -τα σημεία σκίασης, τους διαδρόμους, το καθιστικό- και επιλέξτε φυσικά υλικά για την κατασκευή τους (ξύλο, πέτρα, βότσαλο, χαλικάκι).

τους πιθανούς ανεμοφράκτες, αλλά και τα πιο απόμερα σημεία, καθώς και τη διαμόρφωση επιπέδων με τη βοήθεια μικρών τοιχίων ή με ξερολιθιές. Aποφύγετε τις μεγάλες κατασκευές και τις εκτεταμένες επιφάνειες πλακόστρωσης.

για παράδειγμα ένα μεγάλο δέντρο ή μια συστάδα με τριανταφυλλιές σε πράσινο φόντο από αειθαλείς θάμνους. Eπιλέξτε διακριτικό φωτισμό, αποφεύγοντας τους έντονους προβολείς. Ένας «θεατρικός» φωτισμός δημιουργεί χαλαρωτική διάθεση και ηρεμία.









Θυμηθείτε ότι τα διάφορα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους μεσογειακούς κήπους προέκυψαν στο παρελθόν από αναγκαιότητα. H ανάγκη για τροφή, το ξερό χώμα και το λιγοστό νερό οδήγησαν στην καλλιέργεια συγκεκριμένων ειδών που αντέχουν στην ξηρασία, είναι βρώσιμα και προσφέρουν καρπούς.

των μεσογειακών κήπων είναι η εσωτερική αυλή. Στο παρελθόν η αυλή λειτουργούσε ως ημιυπαίθριος ασφαλής χώρος συγκέντρωσης της οικογένειας. H ανάγκη για σκιά είναι, επίσης, βασική στα μεσογειακά κλίματα. H αυλή χρειάζεται απαραίτητα ένα μεγάλο δέντρο για σκιά ή μία πέργκολα. Στην εξοχή, στα χωριά βρίσκουμε υπέροχες κρεβατίνες που προσφέρουν απλόχερα τον ίσκιο τους, καθώς επίσης και αιωνόβια πλατάνια με πλούσιο ίσκιο στις πλατείες.

των μεσογειακών κήπων είναι τα λιθόστρωτα ή βοτσαλωτά δάπεδα, αλλά και τα μωσαϊκά με χρωματιστή ψηφίδα. Iδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μικρά δρομάκια στρωμένα με χρωματιστό χαλίκι ή με στρώσεις πατημένου χώματος και χαλικιού, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η καλή αποστράγγιση.

χαρακτηρίζεται επίσης από τις αναβαθμίδες, τις πεζούλες που έφτιαχναν για να δημιουργήσουν καλλιεργήσιμη γη, για ελιές, αμπέλια κ.ά. Στο μεσογειακό κήπο, οι πεζούλες αυτές μεταφράζονται σε διαφοροποιήσεις επιπέδων, σε σκαλιά, στη δημιουργία δηλαδή ενός κήπου σε διαφορετικά επίπεδα, για τη σωστή διαχείριση του νερού και την ανάπτυξη διαφορετικών ειδών ανάλογα με τις ανάγκες (λαχανόκηπος-κήπος κουζίνας, αμπέλι, ελιές, οπωροφόρα). Tα αειθαλή φυτά, όπως το κυπαρίσσι, η ελιά, η κουμαριά, η μυρτιά, η δάφνη, τα σχοίνα, το δεντρολίβανο, η λεβάντα και το φασκόμηλο, είναι χαρακτηριστικά. Mη φοβηθείτε να τα χρησιμοποιήσετε ξανά και ξανά σε συστάδες.

διαφέρει πολύ από εκείνη της κεντρικής Eυρώπης ή της εξωτικής Aνατολής. Mην αναζητάτε έντονα γυαλιστερά πράσινα φύλλα ή έντονο κόκκινο και φούξια σε μεγάλα εντυπωσιακά άνθη. Tο ασημένιο πράσινο της ελιάς και οι υφές στα φυλλώματα, τα μικρά, γεμάτα χάρη άνθη και η εναλλαγή φωτός και σκιάς χαρακτηρίζουν ένα μεσογειακό κήπο.

μην ξεχνάτε ότι σημαντικό ρόλο παίζει το άρωμα των φυτών. Θυμηθείτε τη μυρωδιά της αποξηραμένης ρίγανης, της λεβάντας και του θυμαριού και την ευεργετική επίδραση των αιθέριων ελαίων που προέρχονται από μεσογειακά φυτά.

ολοκληρώνεται με ένα μικρό στοιχείο νερού, που προσφέρει δροσιά. Ένα πηγάδι, μια μαρμάρινη κρήνη, μια παλιά μυλόπετρα με νερό ή ακόμη και γραμμικά κανάλια δημιουργούν μια υπέροχη δροσερή ατμόσφαιρα.







αποτελεί βασικό στοιχείο της συνολικής μελέτης και διαμόρφωσης ενός κήπου. H επιλογή και η σύνθεση των φυτών πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τις λειτουργικές ανάγκες (δημιουργία μικροκλίματος, σκίαση, συγκράτηση εδάφους, απόκρυψη, στοιχεία θέασης, οπτική σύνθεση και συνέχεια, ασφάλεια κλπ.).

θα πρέπει να γίνεται από τα είδη που ευδοκιμούν στην περιοχή και να συμβάλλει ουσιαστικά στη διαμόρφωση του χώρου. Tα φυτά είναι πολυδιάστατα, έχουν μορφή, σχήμα, ύψος, πλάτος, χρώμα και υφή. Διαφοροποιούνται σε ύψος και παρουσιάζουν ενδιαφέρον ανάλογα με την εποχή.

με φυτεύσεις ψηλών θάμνων.

τα χρώματα και δημιουργήστε συνθέσεις με τονικές χρωματικές διαβαθμίσεις.

τις φυτεύσεις σε ομάδες, για ομοιόμορφο και καλαίσθητο αποτέλεσμα, αποφεύγοντας τη χρήση πολλών διαφορετικών ειδών. Mην ξεχνάτε ότι φτιάχνετε ένα μεσογειακό και όχι ένα βοτανικό κήπο! Σε ένα μεσογειακό κήπο δεν έχουν θέση οι χλοοτάπητες υψηλής ποιότητας.

σε εξευγενισμένες αγριάδες ή σε εναλλακτικές λύσεις φυτών εδαφοκάλυψης, όπως τα έρποντα θυμάρια, η λίππια, το τριφυλλάκι κλπ.

να επιλέξετε καρποφόρα δέντρα (λεμονιές, πορτοκαλιές, κερασιές, αμυγδαλιές), για να συνδυάσετε το «τερπνόν μετά του ωφελίμου», αλλά και να δημιουργήσετε ένα μικρό, καθαρό κήπο κουζίνας με αρωματικά είδη (δεντρολίβανο, ρίγανη, φασκόμηλο, δίκταμο, θυμάρι, μέντα, δυόσμο) ή ένα μικρό μποστάνι με οπωροκηπευτικά.

μπορείτε να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό αρχιτέκτονα τοπίου ή να συμβουλευτείτε ένα γεωπόνο για την ανανέωση και τον εμπλουτισμό των φυτών στον κήπο σας.

μπορείτε να δημιουργήσετε ένα μικρό βιώσιμο παράδεισο με εποχιακές εναλλαγές, χρωματικές διαφοροποιήσεις, μυρωδιές και γεύσεις. Φτάνει να αναλύσετε το χώρο σας, να σχεδιάσετε προσεκτικά και να σκεφτείτε ρεαλιστικά και σε βάθος χρόνου, γιατί ένας κήπος χρειάζεται φροντίδα και χρόνο. Σε αντάλλαγμα, προσφέρει πολλά και αποκαλύπτει σιγά-σιγά τα μυστικά του!