Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν δοκιμάσει και έχουν γευτεί τα ευεργετικά οφέλη της θεραπευτικής ύπνωσης σε μια ευρεία γκάμα προβλημάτων: Στην αντιμετώπιση του στρες και των κρίσεων πανικού, στις φοβίες, στις διατροφικές διαταραχές, στις διαταραχές ύπνου, στις κεφαλαλγίες, στις ψυχοσεξουαλικές δυσλειτουργίες, στην παχυσαρκία, στη διακοπή του καπνίσματος, στις δερματικές παθήσεις που οφείλονται σε ψυχολογικά αίτια, στον αλκοολισμό, στον έλεγχο του πόνου. Η υπνοθεραπεία μπορεί να αποτελέσει το «κλειδί» για την είσοδο στον εσωτερικό μας κόσμο και την επαφή με τον ασυνείδητο νου, και είναι ταυτόχρονα μια ευχάριστη εμπειρία χαλάρωσης και εσωτερικής συγκέντρωσης.


Αρχικά, πρέπει να διευκρινιστεί ότι η ύπνωση δεν είναι ύπνος, αλλά αντίθετα μια κατάσταση αυξημένης συνειδητότητας. Κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, ο θεραπευτής προσπαθεί με διάφορες τεχνικές να οδηγήσει τον ασθενή στη χαλάρωση και στην εσωτερική συγκέντρωση. Με τις οδηγίες του υπνωτιστή, ο ασθενής καλείται να αποκτήσει μεγαλύτερο έλεγχο στο σώμα και στη ζωή του, να απαλλαγεί από βλαβερές συνήθειες, να λύσει εσωτερικές συγκρούσεις και τραύματα, κινητοποιώντας τις δικές του εσωτερικές δυνάμεις.


O υπνωτιστής σε καμία περίπτωση δεν διατάζει ή κατευθύνει τον ασθενή, αλλά του προτείνει να βιώσει διαφορετικές εμπειρίες. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ο ασθενής παραμένει ξύπνιος κατά τη διάρκεια της υπνοθεραπείας και δεν χάνει τον έλεγχο της συμπεριφοράς του, αφού ελέγχει τις σκέψεις και τις πράξεις του.


Oι περισσότεροι που έχουν δοκιμάσει την ύπνωση αναφέρουν ότι είναι μια ευχάριστη εμπειρία ηρεμίας και χαλάρωσης, αφού η προσοχή τους αποσπάται από τα προβλήματα που τους ταλαιπωρούν και εστιάζεται σε αυτό που έχει θεραπευτική αξία.


O κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά στην ύπνωση: Oρισμένοι υπνωτίζονται πολύ εύκολα, κάποιοι δύσκολα και κάποιοι άλλοι καθόλου. Στην πραγματικότητα, όμως, ο σημαντικότερος παράγοντας για την επιτυχία της μεθόδου είναι η επιθυμία του ατόμου να υπνωτιστεί. Συνεπώς, οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- μπορούν να το καταφέρουν αν το επιθυμούν πραγματικά.


Υπάρχουν διάφορες τεχνικές, αλλά ο υπνοθεραπευτής είναι αυτός που θα επιλέξει εκείνη που ταιριάζει καλύτερα στον καθένα και ανταποκρίνεται περισσότερο στις δικές του ανάγκες.


Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι δεν υπάρχει απώλεια συνείδησης κατά την υπνοθεραπεία, αλλά ούτε και αμνησία – εκτός κι αν αυτός είναι ο στόχος της θεραπείας. O ασθενής, λοιπόν, θα είναι σε θέση να θυμάται όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της συνεδρίας.


Για πολλούς λόγους. Κατ’ αρχάς, ο δικός μας άνθρωπος δεν έχει πάρει την απαραίτητη εκπαίδευση, έτσι ώστε να είναι σε θέση να μας υπνωτίσει και να μας παράσχει ουσιαστική βοήθεια. Κατά δεύτερον, από τη στιγμή που είναι άτομο του στενού μας περιβάλλοντος, δεμένο συναισθηματικά μαζί μας, πιθανόν να μην μπορεί να δει τα πράγματα αποστασιοποιημένα και ψύχραιμα.


Η υπνοθεραπεία είναι μια σύντομη στρατηγική θεραπεία που στοχεύει αποκλειστικά στην αναζήτηση λύσης για τα προβλήματα που απασχολούν τον ασθενή με γρήγορο, ασφαλή και αποτελεσματικό τρόπο. O ειδικευμένος υπνοθεραπευτής έχει την ικανότητα να διαπιστώσει, κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, εάν χρειάζεται να επιστρέψετε στο παρελθόν για να βρείτε τη ρίζα του προβλήματος (οπότε θα πρέπει να ακολουθήσει κάποιας μορφής ψυχοθεραπεία) ή αν είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσει ειδικές τεχνικές, προκειμένου να σας βοηθήσει να αλλάξετε το αύριο. Μέσω της θεραπευτικής ύπνωσης, το άτομο θα μπορέσει να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του και να αποκτήσει μεγαλύτερο έλεγχο της συμπεριφοράς του.


Και βέβαια μπορούν, αρκεί να έχουν συμπληρώσει την ηλικία των έξι ετών και να είναι σε θέση να διατηρήσουν συγκεντρωμένη την προσοχή τους.


:
– Η υπνοθεραπεία χρησιμοποιείται μόνη της ή συμπληρωματικά ως μια επιπρόσθετη θεραπεία για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα ή ενίσχυση των ιατρικών ή ψυχοθεραπευτικών μεθόδων.
– Η επιτυχία της εξαρτάται τόσο από την ικανότητα του θεραπευτή όσο και από την ικανότητα του ατόμου να χαλαρώσει και να εστιάσει τη σκέψη του.
– Πρέπει πάντα να γίνεται με τη βοήθεια ειδικών, ψυχιάτρων ή ψυχολόγων, που έχουν ειδική εκπαίδεση σε αυτή τη θεραπεία.
– O Βρετανικός και ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος έχουν εγκρίνει την ύπνωση ως μέθοδο θεραπείας από το 1955 και 1958 αντίστοιχα.