Πρώτα παρατήρησε ότι, αν και ήταν μόλις 18 χρονών, είχε μια τούφα άσπρες τρίχες στα μαλλιά του, στη συνέχεια στα γένια του και έπειτα και στις τρίχες στο στέρνο του. Σύντομα άρχισε να παρατηρεί και άλλους ανθρώπους που είχαν άσπρους «λεκέδες» στα χέρια, το πρόσωπο, τα πόδια τους. Ο δερματολόγος τού μίλησε για τη λεύκη, μια δερματοπάθεια που δεν είναι τόσο σπάνια, αφού απασχολεί τον ένα στους εκατό ανθρώπους. Του εξήγησε ότι πρόκειται για μια αυτοάνοση ασθένεια κατά την οποία ο ίδιος ο οργανισμός καταστρέφει -για άγνωστους λόγους- ορισμένα μελανοκύτταρα σε κάποια σημεία του σώματος και έτσι δεν παράγεται εκεί μελανίνη, με αποτέλεσμα το δέρμα ή οι τρίχες να ασπρίζουν. Επίσης ότι, όπως κάθε αυτοάνοσο νόσημα, εκφράζεται πολύ διαφορετικά στον κάθε άνθρωπο, αλλά όμως, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, ο ασθενής είναι καλό να γνωρίζει όσο το δυνατόν περισσότερα, αφού η γνώση είναι δύναμη.

Μπορεί να γεμίσω με άσπρα σημάδια;
Συνήθως οι «λεκέδες» της λεύκης εμφανίζονται στα άκρα, το πρόσωπο, το λαιμό, τις θηλές, τα γεννητικά όργανα, τον αφαλό, τα μαλλιά, αλλά και στις τρίχες, στα διάφορα σημεία του σώματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ασθένεια παρουσιάζει μια προοδευτικότητα, δηλαδή συχνά ο ένας «λεκές» μεγαλώνει ή δημιουργούνται και άλλοι, σε άλλα μέρη του κορμού, του προσώπου ή/και των άκρων. Πάντως, κανένας γιατρός δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το πόσο θα αυξηθούν, θα μεγαλώσουν ή πότε θα σταθεροποιηθούν τελικά τα λευκά σημάδια. Η λεύκη, δηλαδή, μπορεί να είναι ήπιας μορφής ή να είναι επιθετική σε τέτοιο βαθμό, ώστε να φτάσει να γίνει ακόμα και ολόκληρο το δέρμα άσπρο.

Παίζει ρόλο το στρες;
Η λεύκη, όπως και όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα, επηρεάζεται από ψυχολογικούς παράγοντες. Συνήθως, τα σημάδια εμφανίζονται σε περιόδους έντονου στρες, άγχους, ψυχολογικής πίεσης ή σοκ, όπως είναι για παράδειγμα οι μαθητικές εξετάσεις, ένας θάνατος, μια αρρώστια, ένας χωρισμός, μια απόλυση κλπ. Εκτός, όμως, από τους ψυχολογικούς λόγους, τη λεύκη μπορεί να πυροδοτήσει και ένα σοβαρό ηλιακό έγκαυμα.

Είναι πιθανό να συνυπάρχει και με άλλα αυτοάνοσα;
Έχει βρεθεί πως η εμφάνιση της λεύκης σχετίζεται με την ύπαρξη και άλλων προβλημάτων, όπως είναι κάποια δυσλειτουργία του θυρεοειδούς, ο διαβήτης τύπου 1, ορισμένες μορφές αναιμίας και η αυτοάνοση γαστρίτιδα. Όλες αυτές οι καταστάσεις δεν είναι απαραίτητο να απασχολούν το ίδιο το άτομο που έχει παρουσιάσει τη λεύκη, αλλά μπορεί να ταλαιπωρούν κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς του και να σχετίζονται με τη λεύκη με έναν τρόπο που δεν είναι απολύτως εξακριβωμένος επιστημονικά.

Θα την εμφανίσουν και τα παιδιά μου;
Όπως όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα, η λεύκη δεν είναι μεταδοτική, αλλά παρουσιάζει κληρονομικότητα. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι απαραίτητο πως όταν έχει ένας γονιός, θα έχουν και τα παιδιά του, ούτε πως θα γεννηθούν με αυτήν. Συνήθως εμφανίζεται σε κάποια στιγμή της ζωής του ανθρώπου – συχνά στην παιδική ηλικία, αλλά μπορεί και αργότερα.

Πώς να καλύψω τα σημάδια;
Για να καλύψετε τα σημάδια, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα αδιάβροχο make-up, κάποιο ειδικό σκεύασμα που χρωματίζει την επιδερμίδα παροδικά για διάστημα 10-15 ημερών (οπότε και θα χρειάζεται να το ανανεώνετε συχνά πυκνά) ή να κάνετε -όταν πρόκειται για σταθεροποιημένους μικρούς «λεκέδες»- ένα ειδικό τατουάζ στο χρώμα του δέρματος. Επίσης, υπάρχει ένα λέιζερ που χρωματίζει τους λευκούς «λεκέδες» που δημιουργεί η ασθένεια, αφήνοντας το υπόλοιπο δέρμα άθικτο. Σπανιότερα, εφαρμόζονται και χειρουργικές τεχνικές, όπως η μεταμόσχευση αυτόλογων μελανοκυττάρων και δερματικών μοσχευμάτων. Επίσης, υπάρχει και το ενδεχόμενο -σε ανθρώπους που έχουν εκτεταμένη λεύκη- να γίνει προσπάθεια για αποχρωματισμό και του υπόλοιπου (υγιούς) δέρματος, τεχνική που δεν εφαρμόζεται ευρέως και που δεν αφορά μεγάλες επιφάνειες.

Υπάρχει θεραπεία;
Η θεραπεία για τη λεύκη είναι περισσότερο συμπτωματική και δεν υπόσχεται την πλήρη ίαση από την ασθένεια. Γενικά, χρησιμοποιείται τοπικά κορτιζόνη, ώστε να κατασταλεί το ανοσοποιητικό σύστημα, να σταματήσει να επιτίθεται και να καταστρέφει τα μελανοκύτταρα και έτσι να περιοριστούν τελικά οι βλάβες. Υπάρχει και η λύση της φωτοχημειοθεραπείας, όπου οι ασθενείς εφαρμόζουν τοπικά ή παίρνουν από το στόμα ουσίες που αυξάνουν τη φωτοευαισθησία, σε συνδυασμό με έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία, προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγή μελανίνης και να σκουρύνει (μαυρίσει) τελικά το δέρμα.

ΕYΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟ δρ. ΓΕΩΡΓΙΟ Μ. ΖΟΛΩΤΑ, δερματολόγο-αφροδισιολόγο.