4 λόγοι που την αποφεύγουμε

1. «Κι αν με πούνε τρελό;»
Παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια η ψυχοθεραπεία έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητά της και έχει γίνει αποδεκτή από τους περισσότερους, υπάρχουν ακόμα αρκετοί για τους οποίους συνεχίζει να αποτελεί ταμπού. Η αγωνία να μη χαρακτηριστούν «τρελοί» ή «προβληματικοί» κρατάει ορισμένους μακριά από τον ψυχολόγο. Στην πραγματικότητα, όμως, όσοι παίρνουν την απόφαση να ασχοληθούν με την ψυχική τους υγεία είναι άνθρωποι που έχουν προβληματισμούς και αναζητήσεις στη ζωή τους και θέλουν να γίνουν καλύτεροι. Άλλωστε, η ψυχοθεραπεία δεν απευθύνεται μόνο σε ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα, αλλά και σε όσους θέλουν να γνωρίσουν σε βάθος τον εαυτό τους.

2. «Μόνος μου τα καταφέρνω καλύτερα»
Αρκετοί θεωρούν την ψυχοθεραπεία την εύκολη λύση. Πιστεύουν ότι όσοι ζητούν τη βοήθεια ειδικού το κάνουν από αδυναμία να αναζητήσουν μόνοι τους τις λύσεις στα προβλήματα που τους απασχολούν. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι. Το να αποφασίσει να ξεκινήσει κανείς ψυχοθεραπεία θέλει μεγαλύτερη δύναμη από το να κρύψει «κάτω από το χαλί» το εκάστοτε ζήτημα. Οι άνθρωποι που χτυπάνε την πόρτα του ψυχολόγου είναι άτομα που προβληματίζονται και ενδιαφέρονται να ψάξουν βαθύτερα τον εαυτό τους. Επιπλέον, ο ψυχοθεραπευτής δεν προσφέρει έτοιμες λύσεις στον θεραπευόμενο και το αποτέλεσμα της θεραπείας έρχεται μέσα από την προσωπική δουλειά του καθενός.

3. «Φοβάμαι τι θα ανακαλύψω»
Μακριά από το γραφείο του ψυχοθεραπευτή κρατάει πολλούς και ο φόβος ότι ενδεχομένως να ανακαλύψουν μέσα από τη θεραπεία κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο, το οποίο θα ανατρέψει ολόκληρη τη ζωή τους. Κάποιοι φοβούνται για παράδειγμα μήπως συνειδητοποιήσουν ότι έχουν επιλέξει λάθος σύντροφο και επομένως αναγκαστούν να χωρίσουν, άλλοι ανησυχούν ότι η ανακάλυψη πως οι γονείς τους ευθύνονται για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν θα καταστρέψει τις μεταξύ τους σχέσεις. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική. Η ψυχοθεραπεία οδηγεί σε εξαιρετικά αργές αλλαγές, με αποτέλεσμα ακόμα και ένα γεγονός που θα μπορούσε να επηρεάσει την ψυχική ισορροπία του θεραπευομένου να έρχεται στη ζωή του σαν φυσικό επακόλουθο και επομένως να μην τον αναστατώνει.

4. «Δεν μου περισσεύουν λεφτά»
Εδικά σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, είναι λογικό οι περισσότεροι να θεωρούν την ψυχοθεραπεία πολυτέλεια. Πέρα, όμως, από την πραγματική διάσταση του προβλήματος, οι ειδικοί εξηγούν ότι οι οικονομικοί λόγοι που επικαλούνται αρκετοί αποτελoύν συχνά έναν τρόπο να εκδηλώσουν την αντίστασή τους στη θεραπεία και στον φόβο του αγνώστου που αυτή συνεπάγεται. Μάλιστα, όσοι αποφασίζουν τελικά να ζητήσουν τη βοήθεια ειδικού, παρ’ όλες τις αρχικές τους ανησυχίες ότι δεν θα τα κατάφερναν οικονομικά, συνήθως διαπιστώνουν πως η ψυχική υγεία είναι πολύ σημαντική για να τη βάλουν σε δεύτερη μοίρα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι τιμές της συνεδρίας ποικίλλουν, οπότε πριν απορρίψει κανείς την ιδέα, μπορεί να κάνει μια έρευνα αγοράς.

4 λόγοι για να την επιλέξουµε

1. «Ξεπερνάμε συγκεκριμένα προβλήματα»
Συνήθως οδηγείται κανείς στην πόρτα του ψυχοθεραπευτή όταν νιώσει ότι θέλει να ξεπεράσει προβλήματα που τον βασανίζουν, όπως είναι για παράδειγμα το έντονο άγχος. Σύντομα, όμως, συνειδητοποιεί ότι με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας δεν αντιμετωπίζει μόνο το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά καταφέρνει να ζήσει μια εντελώς διαφορετική ζωή, με λιγότερους περιορισμούς και αποφυγές και περισσότερη χαρά.

2. «Μας βοηθάει να πετύχουμε τους στόχους μας»
Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας βοηθάει να αναγνωρίσει κανείς, αλλά και να ιεραρχήσει, τους στόχους, τις αξίες και τα όνειρά του, αναζητώντας παράλληλα τρόπους να τα διεκδικήσει. Τα πράγματα στο μυαλό του γίνονται πιο ξεκάθαρα σε σχέση με το ποιος είναι, τι θέλει και πώς θα το κατακτήσει. Σημαντικό κομμάτι είναι επίσης το ότι μέσω της ψυχοθεραπείας ανακαλύπτει κανείς πτυχές του εαυτού του και της προσωπικότητάς του που δεν είχε φανταστεί ποτέ πριν. Αναδύονται δυνάμεις και ταλέντα τα οποία ήταν κρυμμένα από τον φόβο και την ανασφάλεια. Έτσι, ξεκινάει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και δύναμη να πάρει από τη ζωή αυτό που του αξίζει.

3. «Βελτιώνονται οι σχέσεις με τους γύρω μας»
Μέσω της ψυχοθεραπείας ανακαλύπτει κανείς τα δικά του λάθη και τις προσωπικές του αδυναμίες στο πλαίσιο των σχέσεων και παύει να ερμηνεύει τη συμπεριφορά των άλλων με βάση τις ανασφάλειες και τους φόβους του. Δεν χρειάζεται να κρύβεται εξαιτίας του φόβου της απόρριψης ή να προσπαθεί να δείξει πόσο καλύτερος είναι λόγω της χαμηλής του αυτοεκτίμησης. Έτσι, πλησιάζει τους άλλους με μεγαλύτερη άνεση και λιγότερη καχυποψία, είναι πιο έτοιμος να μοιραστεί και να δοθεί συναισθηματικά. Μπορεί να ακούσει τους άλλους και να τους καταλάβει καλύτερα. Ουσιαστικά, μαθαίνει να εκφράζει τα συναισθήματα και τις ανάγκες του, αλλά και να διεκδικεί. Να λέει όχι και να βάζει όρια στους άλλους, χωρίς ωστόσο να γίνεται δύσκαμπτος. Οι σχέσεις του γίνονται πιο ουσιαστικές, περισσότερο ικανοποιητικές και βαθιές.

4. «Ξεκολλάμε από το παρελθόν και δουλεύουμε για το μέλλον»
Αν και η ψυχοθεραπεία επικεντρώνεται στις πρώιμες σχέσεις (π.χ. με τους γονείς), στην πραγματικότητα βοηθάει να απαγκιστρωθεί κανείς από συμβάντα του παρελθόντος. Το άτομο σταματάει να αναλώνεται στα όσα έκαναν λάθος οι γονείς του και στο πώς τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν είχε μεγαλώσει με άλλον τρόπο. Δεν ξοδεύει πολύτιμο χρόνο και ενέργεια στο να αναμασά τα κακώς κείμενα της ζωής του και να θρηνεί γι’ αυτά. Αντί να ρίχνει τις ευθύνες στους άλλους, τους γονείς, του δασκάλους, τους προηγούμενους συντρόφους, αναλαμβάνει τις ευθύνες του, αναγνωρίζει τα λάθη του και χρησιμοποιεί όσα έμαθε για να σχεδιάσει και να ζήσει ένα καλύτερο, πιο ικανοποιητικό μέλλον.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ, ψυχολόγο, γνωσιακή-συμπεριφορική και συστημική ψυχοθεραπεύτρια και υποψήφια διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης.