Μπορεί να μην είναι το φρούτο που θα προτιμήσετε να αγοράσετε στη λαϊκή, αλλά ο μεγάλος και εξωτικός αρτόκαρπος θεωρείται από ειδικούς η επόμενη τροφή-θαύμα. Γνωστός με τη λατινική ονομασία «artocarpus altilis», ο καρπός με την πράσινη σάρκα και την υφή πατάτας, αποτελούσε κάποτε τη βάση της διατροφής των Τζαμαϊκανών. Σήμερα, οι ειδικοί πιστεύουν ότι ο καρπός αυτός θα μπορούσε να προσφέρει διατροφική αυτονομία στο νησί, αλλά και σε άλλες περιοχές, όπου δύσκολα καλύπτονται οι διατροφικές ανάγκες των κατοίκων τους.
Ο συγκεκριμένος καρπός καταναλώνεται σε όλα τα νησιά του Ειρηνικού και παράγεται σε περισσότερες εκτάσεις από ότι το ρύζι, το σιτάρι και το καλαμπόκι. Μάλιστα, ένας μόνο αρτόκαρπος (ζυγίζει περίπου τρία κιλά) μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σε υδατάνθρακα που έχει μια οικογένεια 5 ατόμων σε ένα γεύμα. Επίσης, πρόκειται για έναν καρπό πλούσιο σε βιταμίνες, μέταλλα και πρωτεΐνες και φτωχό σε γλουτένη.
Ο καρπός μπορεί να γίνει αλεύρι και να χρησιμοποιηθεί σε γλυκά και αλμυρά πιάτα, όπως οι τηγανίτες. Επίσης, ζυμαρικά και πατατάκια σχεδιάζεται να παρασκευαστούν, ώστε το φαγητό να αποθηκεύεται ευκολότερα. Οι ώριμοι καρποί μπορεί να αποτελέσουν ένα υγιεινό υποκατάστατο για κάθε αμυλούχο τρόφιμο (π.χ. το ρύζι και οι πατάτες), αν τους βράσετε ή τους ψήσετε στον ατμό ή το φούρνο. Τους άγουρους καρπούς, που έχουν γεύση καρδιάς αγκινάρας, μπορείτε να τους βράσετε, να τους μαρινάρετε ή να τους κάνετε τουρσί. Τους ώριμους καρπούς, που έχουν γλυκιά γεύση, μπορείτε να τους καταναλώσετε ωμούς ή να τους χρησιμοποιήσετε σε κέικ και πίτες. Ακόμη και τα λουλούδια που βρίσκονται στα δέντρα μπορούν να γίνουν ζαχαρωτά.
