«Ζωντανοί» ιστοί όπως χόνδροι, τένοντες, σύνδεσμοι, ακόμη και οστά μπορεί σύντομα να δημιουργούνται μέσα στο σώμα μας.Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Duke κατάφεραν να παρακάμψουν ορισμένα δύσκολα σημεία της διαδικασίας δημιουργίας νέου χόνδρου και να απλοποιήσουν την τεχνική, καθιστώντας εφικτή σύμφωνα με τους ίδιους, τη δυνατότητα δημιουργίας ορθοπεδικών ιστών η μορφή και λειτουργικότητα των οποίων θα ολοκληρώνεται μέσα στο σώμα του ασθενούς.
Βέβαια, η έρευνά τους επικεντρώθηκε στην αναγέννηση του χόνδρου των αρθρώσεων και όχι των υπόλοιπων ιστών, ωστόσο οι ερευνητές Fardhid Guilak και Charles Gersbach πιστεύουν ότι η μέθοδός τους φέρνει ένα βήμα πιο κοντά τη δημιουργία βιώσιμων ορθοπεδικών ιστών προς μεταμόσχευση.
Η διαφορά της τεχνικής των ερευνητών του Πανεπιστημίου Duke που δημοσιεύθηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences είναι ότι παρέκαμψαν ένα κοπιώδες και πολύ ακριβό μέρος της διαδικασίας.
Παραδοσιακά η μέθοδος που εφαρμόζεται είναι η τροφοδότηση βλαστοκυττάρων με αυξητικούς παράγοντες με σκοπό να «πάρουν το σχήμα» του χόνδρου πάνω σε ένα βιοδιασπώμενο συνθετικό μοντέλο χόνδρου. Ωστόσο, μετά την μεταμόσχευση του βιοδιασπώμενου μοντέλου χόνδρου σε ένα ζωντανό οργανισμό αυτή η τροφοδότηση δεν είναι πλέον εφικτή, όπως εξηγούν οι επιστήμονες. «Χρειαζόμαστε μια μέθοδο συνεχούς τροφοδοσίας αυξητικών παραγόντων και εδώ έρχεται η γονιδιακή θεραπεία», εξηγεί ο καθηγητής Farshid Guilak.
Οι δυο ερευνητές τροποποίησαν γενετικά τα βλαστικά κύτταρα έτσι ώστε να παράγουν μόνα τους τις αυξητικές πρωτεΐνες που είχαν ανάγκη. Εφάρμοσαν δε μια απλούστερη, αλλά εξίσου αποτελεσματική τεχνική γενετικής τροποποίησης όπου οι ιοι-μεταφορείς της γονιδιακής θεραπείας «επισυνάπτονται» απευθείας στο μοντέλο του χόνδρου.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο συνθετικός χόνδρος ήταν τουλάχιστον εξίσου καλός βιομηχανικά και βιοχημικά σαν οι αυξητικοί παράγοντες να είχαν εισαχθεί στο εργαστήριο (και όχι μέσω γενετικής τροποποίησης). «Έτσι ενώ τα βλαστοκύτταρα δημιουργούν νέο ιστό μέσα στο σώμα, το μοντέλο του χόνδρου μπορεί να αντέξει το βάρος της άρθρωσης. Στην ιδανική περίπτωση [δηλαδή εάν η αναγέννηση του ιστού ολοκληρωθεί] ο ασθενής θα καταλήξει με ένα βιώσιμο χόνδρο που θα υποκαθιστά το συνθετικό», εξηγεί ο μεταπτυχιακός φοιτητής Jonathan Brunger ο οποίος έχει συμμετάσχει στην ανάπτυξη και τη δοκιμή της νέας τεχνικής.
