Τα ευρήματα της έρευνας, στην οποία συμμετείχαν 174 ζευγάρια, δείχνουν ότι η μέθοδος της παρακολούθησης κινηματογραφικών ταινιών (που έχουν να κάνουν με συντροφικές σχέσεις) και η μετέπειτα κουβέντα πάνω σε αυτές, αποτελεί έναν ανέξοδο, διασκεδαστικό και εξίσου αποτελεσματικό –με άλλες πιο εντατικές θεραπευτικές μεθόδους- τρόπο στη μείωση των διαζυγίων-χωρισμών στο 11% από το 24%, μετά από 3 χρόνια γάμου.
«Σκεφτήκαμε ότι η θεραπεία μέσω των κινηματογραφικών ταινιών θα βοηθούσε, όχι όμως όσο άλλα προγράμματα που διδάσκουν στο ζευγάρι συγκεκριμένες δεξιότητες, προκειμένου να διατηρήσουν γερή τη σχέση τους», εξηγεί ο Ronald Rogge, αναπληρωτής καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Rochester και επικεφαλής της έρευνας. «Τα ευρήματα, όμως, της έρευνας δείχνουν ότι οι σύζυγοι συνήθως διαθέτουν μια πολύ καλή αίσθηση του τι κάνουν σωστά και τι λάθος στο πλαίσιο της σχέσης τους. Έτσι, δεν χρειάζεται να τους διδάξουμε συγκεκριμένες τεχνικές για να μειωθεί ο αριθμός των διαζυγίων. Μπορεί να χρειαστεί απλώς να τους βοηθήσουμε να αναλογιστούν το πώς συμπεριφέρονται μια δεδομένη στιγμή. Οι κινηματογραφικές ταινίες φαίνεται να το πετυχαίνουν αυτό!», καταλήγει ο Rogge.
Αυτή η «άσκηση αυτοβοήθειας» ενδεχομένως να ανοίξει νέες δρόμους για την καλλιέργεια συζυγικών δεσμών. «Υπάρχουν εξαιρετικά αποτελεσματικά παρεμβατικά προγράμματα για ζευγάρια που περνούν κρίση, αλλά τα περισσότερα από αυτά απαιτούν εκπαιδευμένους θεραπευτές που να τα διαχειρίζονται. Αν τα ζευγάρια μπορούν να τα καταφέρουν από μόνα τους, αυτό είναι πολύ πιο απλό», συμπληρώνει ο Rogge.
«Όταν ξεκινήσαμε τη μελέτη, η επικρατούσα γνώση ήταν ότι ο καλύτερος τρόπος να διατηρήσουμε τις σχέσεις υγιείς και γερές ήταν να βοηθήσουμε τα ζευγάρια να διαχειριστούν δύσκολες συζητήσεις», εξηγεί ο Thomas Bradbury, καθηγητής ψυχολογίας και συμπράττων συγγραφέας της έρευνας και συνεχίζει: «Για να εξετάσουμε το κατά πόσον ισχύει αυτή η θεωρία, αποφασίσαμε να χωρίσουμε τους νιόπαντρους συμμετέχοντες σε 3 ομάδες: 1. ομάδα διαχείρισης συγκρούσεων, 2. ομάδα συμπόνιας και αποδοχής και 3. ομάδα επίγνωσης στο πλαίσιο της σχέσης μέσω κινηματογραφικών ταινιών». Οι μελετητές επικεντρώθηκαν στα πρώτα 3 χρόνια γάμου, επειδή οι περισσότεροι γάμοι διαλύονται μέσα στο πρώτο αυτό διάστημα της κοινή ζωής.
Οι συμμετέχοντες στην πρώτη ομάδα, αυτή της διαχείρισης συγκρούσεων, έμαθαν τεχνικές να συζητούν φλέγοντα ζητήματα, εστιάζοντας στο τι λέει ο σύντροφός τους αντί να σπεύδουν να δώσουν μια βιαστική απάντηση. Όσοι έλαβαν μέρος στη δεύτερη ομάδα, συμμετείχαν σε μια παρέμβαση που στόχο είχε να βοηθήσει τα ζευγάρια να δουλέψουν μαζί ως ομάδα και να βρουν κοινό έδαφος. Ενθαρρύνθηκαν να κάνουν πράγματα που δείχνουν συμπόνια και ενσυναίσθηση, όπως το να ακούνε τους συντρόφους τους προσεκτικά, να τους δείχνουν τρυφερότητα και να χρησιμοποιούν γλώσσα που να δείχνει αποδοχή. Και οι δυο προσεγγίσεις συμπεριλάμβαναν εβδομαδιαίες διαλέξεις, πρακτική υπό την επίβλεψη και δουλειά για το σπίτι στο πλαίσιο του μηνιαίου προγράμματος διάρκειας περίπου 20 ωρών, για τις ανάγκες του οποίου ήταν απαραίτητη η παρουσία θεραπευτή.
Αντίθετα, όσοι συμμετείχαν στην τρίτη ομάδα που σχολίαζε ταινίες, αφιέρωναν το μισό χρόνο για ανάγκες της έρευνας, τέσσερις ώρες εκ των οποίων ήταν στο σπίτι τους παρακολουθώντας κινηματογραφικά έργα. Οι συμμετέχοντες αρχικά είχαν παρακολουθήσει μια δεκάλεπτη διάλεξη σχετικά με τη σπουδαιότητα της επίγνωσης στο πλαίσιο της σχέσης και το πως η παρακολούθηση ταινιών από το ζευγάρι θα μπορούσε να βοηθήσει τους συζύγους να δώσουν σημασία στη συμπεριφορά τους, εποικοδομητική και καταστροφική μαζί. Μετά, κάθε ζευγάρι είδε μια ρομαντική κωμωδία σχετικά με τις χαρές και τις δυσκολίες του νεανικού έρωτα, την απιστία και τις εντάσεις μέσα σε 12 χρόνια γάμου και στη συνέχεια συζήτησε μια λίστα με 12 ερωτήσεις σχετικά με την αλληλεπίδραση του ζευγαριού στην οθόνη. Μια από τις ερωτήσεις π.χ. ήταν το πώς αντιμετώπιζε το κινηματογραφικό ζευγάρι τις διαφωνίες: Μπορούσαν οι σύντροφοι να μιλάνε ανοιχτά για τα συναισθήματά τους; Επιστράτευσαν το χιούμορ για να μην παρεκτραπούν τα πράγματα;
Οι συμμετέχοντες στην έρευνα επέστρεψαν στο σπίτι τους με 47 ταινίες που είχαν να κάνουν με σχέσεις, προκειμένου να βλέπουν μια ταινία την εβδομάδα για διάστημα ενός μήνα, η οποία θα ακολουθούνταν κάθε φορά από μια καθοδηγούμενη συζήτηση 45΄.
Ποια προσέγγιση ήταν, λοιπόν, η πιο αποτελεσματική; Προς έκπληξη των επιστημόνων, όλες οι τεχνικές λειτούργησαν εξίσου καλά. Και οι 3 μείωσαν στο μισό τον αριθμό των διαζυγίων-χωρισμών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, πολλά ζευγάρια κατέχουν ήδη δεξιότητες που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις και χρειάζεται απλώς κάποιος να τους υπενθυμίζει να τις χρησιμοποιούν. «Αυτό είναι μια εκπληκτικά γόνιμη ιδέα. Λογική και ανέξοδη», τονίζουν οι ερευνητές. Επίσης, η συγκεκριμένη μέθοδος μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση για όσους δεν θα ένιωθαν άνετα σε παρεμβατικές μεθόδους, π.χ. ανθρώπους που δεν μπορούν να λειτουργήσουν στο πλαίσιο ομάδας.
