Ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα παιδιά που είχαν δεχτεί ξύλο από τους γονείς τους ως πεντάχρονα ήταν πιο πιθανό να γίνουν επιθετικά και μην τηρούν τους κανόνες αργότερα στο δημοτικό σχολείο.
Αυτός ο τρόπος πειθαρχίας προτάσσει την επιθετικότητα ως τρόπο επίλυσης των προβλημάτων, το να χτυπάς δηλαδή ανθρώπους και να παίρνεις αυτό που επιθυμείς, τονίζουν οι ειδικοί. Όταν για παράδειγμα ένα παιδί θέλει το παιχνίδι ενός άλλου, μπορεί να το πάρει με τη βία, γιατί οι γονείς του δεν του έχουν μάθει το πώς να χρησιμοποιεί το λόγο ή το πώς να διαπραγματεύεται προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει.
Παρ’ όλα τα επιστημονικά στοιχεία σχετικά με τις αρνητικές συνέπειες του ξύλου, «παραμένει μια κλασική τακτική», λέει ο επικεφαλής της έρευνας, Michael Mackenzie από το Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Η επιστημονική του ομάδα χρησιμοποίησε στοιχεία από μια μεγάλη μελέτη σε παιδιά που γεννήθηκαν στις ΗΠΑ μεταξύ 1998 και 2000. Η νέα έρευνα περιλαμβάνει περίπου 1.900 παιδιά.
Οι ερευνητές ζήτησαν να μάθουν από τους γονείς αν χτυπούσαν τα παιδιά τους και ναι, πόσο συχνά το έκαναν, όταν τα παιδιά ήταν σε ηλικία 3 και 5 ετών. Στη συνέχεια, ρώτησαν τις μητέρες σχετικά με τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών τους και τέλος έδωσαν στα παιδιά να συμπληρώσουν ένα τεστ λεξιλογίου, στην ηλικία των 9 ετών.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, το 57% των μαμάδων και το 40% των μπαμπάδων παραδέχτηκαν ότι χρησιμοποιούσαν το ξύλο ως μέθοδο πειθαρχίας στα τρίχρονα παιδιά τους. Τα ποσοστά μειώθηκαν ελαφρά -52% των μαμάδων και 33% των μπαμπάδων- όταν τα παιδιά ήταν 5 χρονών.
Νότιο Αιγαίο: Μια περιπλάνηση στα έθιμα και στις γαστρονομικές παραδόσεις των γιορτών
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα παιδιά που είχαν δεχτεί ξύλο από τις μαμάδες τους στην ηλικία των 5 ετών –είτε συστηματικά, είτε περιστασιακά- ήταν πιο επιθετικά από τα υπόλοιπα. Επίσης, όσα έτρωγαν συστηματικά ξύλο από τους μπαμπάδες τους στην ίδια ηλικία, φαίνεται να είχαν χαμηλότερο βαθμό στο τεστ λεξιλογίου.
Ο Mackenzie υπογράμμισε το γεγονός ότι το ξύλο συνεχίζει να φαίνεται αποτελεσματικό στους γονείς βραχυπρόθεσμα. «Οι μέθοδοι που προάγουν τη θετική συμπεριφορά, πολλές φορές χρειάζονται προσπάθεια και χρόνο για να λειτουργήσουν», καταλήγει.
