Η χολολιθίαση αποτελεί μία από τις πιο κοινές αλλά δαπανηρές γαστρεντερικές παθήσεις. Προκαλείται από την εναπόθεση χοληστερόλης, αλάτων ασβεστίου ή άλλων ουσιών στη χοληδόχο κύστη με τη μορφή λίθων (πέτρες στη χολή). Το 80% των χολόλιθων δημιουργούνται από την χοληστερόλη, που σχηματίζεται μέσα στο ήπαρ.
Προκειμένου να κατανοηθεί ο ρόλος που παίζει ο Δείκτης Μάζας Σώματος στην εμφάνιση της χολολιθίασης, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής την δρ Anne Tybjerg-Hansen από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Κοπεγχάγης στη Δανία μελέτησε συνολικά 77.679 άτομα. Κατά τη διάρκεια των 34 ετών, που κράτησε η ιατρική παρακολούθησή τους, υπήρξαν 4.106 συμμετέχοντες, που εμφάνισαν συμπτώματα χολολιθίασης. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες και δεν ήταν σωματικά δραστήριες. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι τα άτομα αυτά ακολουθούσαν συχνά ορμονικές θεραπείες και έπιναν λιγότερο αλκοόλ σε σχέση με εκείνους που δεν εμφάνισαν παρόμοια συμπτώματα. Πέραν αυτών, οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι με κάθε αύξησή του ΔΜΣ ο κίνδυνος να νοσήσουμε από την πάθηση της χολολιθίασης αυξάνεται κατά 7% (για τον υπολογισμό του Δείκτη Μάζας Σώματος διαιρούμε το βάρος με το τετράγωνο του ύψους μας).
«Η παχυσαρκία είναι ένας γνωστός παράγοντας κινδύνου για τη χολολιθίαση και η μελέτη μας δείχνει ότι ο αυξημένος Δείκτης Μάζας Σώματος πιθανότατα συμβάλλει στην ανάπτυξη αυτής της νόσου», δηλώνει η δρ Tybjerg-Hansen και καταλήγει: «Αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά ότι η παχυσαρκία επηρεάζει αρνητικά την υγεία. Τα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα πρέπει να προβαίνουν σε αλλαγές που προάγουν την απώλεια βάρους».
