Είναι γενικά αποδεκτό και γνωστό πως τα επίπεδα του άγχους αλλά και της κατάθλιψης τα τελευταία χρόνια αυξάνονται συνεχώς τόσο σε νέα όσο και μεγαλύτερης ηλικίας άτομα. Ο τρόπος ζωής, τα οικονομικά προβλήματα, η έλλειψη αληθινών σχέσεων μπορεί να είναι κάποιες από τις αιτίες. Τι κάνουμε όμως γι αυτό, πως μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε και ποιες λύσεις μπορούμε να δώσουμε;
Ένας υγιεινός τρόπος ζωής, με κάποια μορφή άσκησης της αρεσκείας του καθ’ ενός και κατάλληλη διατροφή, μπορεί να είναι μία από τις λύσεις. Η συμμετοχή σε μαθήματα ελληνικού παραδοσιακού χορού μπορεί να αποτελέσει ταυτόχρονα μία από τις καλύτερες μορφές άσκησης, έναν τρόπο ψυχαγωγίας, εκτόνωσης και κοινωνικοποίησης, με το άτομο να γίνεται μέλος μιας ομάδας, χαρακτηριστικό που ίσως έχουμε μεγάλη ανάγκη στις μέρες μας. Όταν κάποιος μπαίνει σε έναν κύκλο χορού και πιάνεται με το διπλανό του, σε συνδυασμό με το ότι προσπαθεί να μάθει καινούριες κινήσεις και να συντονιστεί με τους συγχορευτές του, αδειάζει το μυαλό του από τα προβλήματα της καθημερινότητας και φεύγει ‘άλλος άνθρωπος’, όπως χαρακτηριστικά λένε οι ίδιοι οι συμμετέχοντες.
Από δύο πρόσφατες εργασίες που πραγματοποίησα σε συνεργασία με την κα. Ζήση-επίκουρη καθηγήτρια στο ΤΕΦΑΑ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, και με την κα. Hokelman καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μαγδεβούργου-Γερμανία, τόσο σε γερμανούς όσο και σε Έλληνες, φάνηκε πως τα επίπεδα του άγχους που ένιωθαν τα άτομα μετά το τέλος του μαθήματος ελληνικού χορού, είχαν εκπληκτικά μειωθεί σε σχέση με το άγχος που ένιωθαν πριν την έναρξη του μαθήματος. Έτσι η αντιμετώπιση του άγχους της καθημερινότητας, μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά και στη δημιουργία του άγχους που νιώθουμε γενικά στη ζωή μας. Άλλωστε, άτομα με υψηλότερα επίπεδα άγχους φαίνεται να αντιμετωπίζουν καταστάσεις τις καθημερινότητας με μεγαλύτερη δυσκολία.
Η συμμετοχή σε ελληνικό χορό αποτελεί μία εναλλακτική μορφή άσκησης, με μεγάλη μουσικοκινητική ποικιλία, κατάλληλη για όλες τις ηλικίες και όλους τους σωματότυπους, αφού όλοι χωράνε στον κύκλο του χορού. Το αντικείμενο του ελληνικού χορού μπορεί να αποτελέσει ένα δυνατό εργαλείο στα χέρια όσων έχουν τη γνώση να το χρησιμοποιήσουν. Προσωπικά στοχεύω στη διδασκαλία του ελληνικού χορού προσεγγίζοντας τον κάθε ασκούμενο ανάλογα με τις ανάγκες του και μέσα από κατάλληλα διαμορφωμένα προγράμματα να οδηγηθεί στη βελτίωση παραμέτρων ψυχικής και σωματικής υγείας. Πιστεύω πως ο δάσκαλος παίζει το μεγαλύτερο ρόλο για τα θετικά αποτελέσματα του μαθήματος. Έτσι λοιπόν, μέσα από την υπεύθυνη διδασκαλία ελληνικών χορών και κλέβοντας την έκφραση από την αμερικάνικη ένωση γεροντολογίας, μπορούμε “να δώσουμε ζωή στα χρόνια μας και όχι μόνο χρόνια στη ζωή μας”
