Γεια σας. Είμαι 44 ετών και είχα 2 παιδιά. Το πρώτο παιδί το απέκτησα όταν ήμουν 16, τον γιο μου, τον οποίο έχασα στα 22. Την κόρη μου την έχασα στα 24. Εδώ και 5 χρόνια προσπαθούμε να κάνουμε ένα παιδάκι. Έχουμε κάνει 8 σπερματεγχύσεις, 6 εξωσωματικές, 1 κρυοσυντήρηση, αλλά μόνο απογοήτευση πήραμε. Πριν 4 μήνες έμεινα φυσιολογικά έγκυος, αλλά το έχασα στις 6 εβδομάδες. Ήθελα να σας ρωτήσω αν θα ξαναμείνω έγκυος. Οι εξετάσεις που έχω κάνει είναι όλες φυσιολογικές… Ευχαριστώ πολύ, Βάγια.

Αγαπητή Βάγια,

Θέλω καταρχάς να σας εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια για την απώλεια των παιδιών σας. Δεν μπορώ καν να φανταστώ τον πόνο και τη θλίψη που βιώσατε.

Είναι προφανές ότι θέλετε πάρα πολύ να αποκτήσετε παιδί, αφού έχετε μπει στη ψυχοφθόρα διαδικασία των επαναλαμβανόμενων εξωσωματικών και άλλων τεχνικών. Νιώθω το ερώτημα σας ρητορικό, με την έννοια ότι κανείς δεν μπορεί να σας απαντήσει με βεβαιότητα είτε καταφατικά είτε αρνητικά. Το αν θα ξαναμείνετε έγκυος είναι μια ερώτηση στην οποία –ακόμη κι αν είχαμε στη διάθεσή μας το πλήρες ιατρικό και ψυχολογικό ιστορικό σας– θα μπορούσε να απαντήσει κανείς μόνο με πιθανότητες.

Μια και δεν μπορώ να έχω έναν πραγματικό διάλογο μαζί σας, θα υποθέσω πως η απεγνωσμένη επιθυμία σας συνδέεται κάπως με την απώλεια των παιδιών σας και με το πένθος σας. Πιστεύω ότι χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια σας και χάθηκε και το νόημα της ζωής για εσάς (και το σύζυγο σας;). Ίσως λοιπόν πιστεύετε ότι ένα νέο παιδί θα σας ξαναδώσει νόημα και σκοπό. Θα ήθελα όμως να σκεφτείτε και άλλους τρόπους να προχωρήσετε τη ζωή σας, άλλους τρόπους να νοηματοδοτήσετε την ιστορία σας και να βρείτε αυτό που αξίζετε: τη γαλήνη και την ευτυχία (γιατί όπως είπα και παραπάνω, δεν μπορεί κανείς να σας διαβεβαιώσει ότι θα ξανακάνετε παιδί και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι σημαντικό να αποδεχτείτε και αυτή την πιθανότητα).

Ο χρόνος σιγά-σιγά θα απαλύνει τον πόνο σας και η ζωή –όσο και αν τώρα δυσκολεύεστε να το πιστέψετε– σας επιφυλάσσει και καλές στιγμές. Άλλωστε, είστε νέα και έχετε τη ζωή μπροστά σας. Επίσης, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποβάλλετε την ψυχική και σωματική σας υγεία σε κίνδυνο.

Σας συστήνω να αναζητήσετε ψυχολογική βοήθεια (αν δεν το έχετε ήδη κάνει), η οποία θα σας στηρίξει και θα καθοδηγήσει στην “ανάρρωση” που χρειάζεστε μετά από τόσες απώλειες. Σας ευχόμαστε να πάνε όλα καλά!