Όλη η κοινωνία βασίζεται στο «κυνήγι» της ευτυχίας. Ακόμα και ο άνθρωπος ως ον είναι φτιαγμένος για να επιζητά την ευδαιμονία. Στην εποχή μας όμως, κάπου έχει χαθεί το νόημα της ευτυχίας ανάμεσα στα επίπλαστα όνειρα και την ματαιοδοξία. Καταλήγουμε, συνήθως, σε ένα ατέρμονο κυνηγητό για περισσότερα… χρήματα, δόξα, υλικά αγαθά, εμπειρίες, εξόδους, κ.ο.κ.
Όλα τα παραπάνω είναι, ίσως, σε κάποιο βαθμό θεμιτά και απαραίτητα. Αλλά τίποτα από αυτά δεν οδηγεί σε μια βαθιά, ουσιαστική και αληθινή κατάσταση ευτυχίας που έχει διάρκεια και είναι αλώβητη από τον χρόνο.
Ειδικότερα, κάποιες φορές κρίνουμε λανθασμένα τις καταστάσεις που υποτίθεται ότι θα μας φέρουν ευτυχία.
Αυτή η άστοχη συναισθηματική πρόβλεψη για όσα πρόκειται να νιώσουμε, οδηγεί κατά κανόνα σε μια ανεπιτυχή διαμόρφωση της ζωής μας και σε συνεχείς απογοητεύσεις, που την κάνουν περίπλοκη και πιο δύσκολη.
Στο κυνήγι της επιβίωσης
Στην πραγματικότητα, το ανθρώπινο είδος είναι προγραμματισμένο να «κυνηγάει» όσα περισσότερα μπορεί για την επιβίωσή του. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα αρχέγονο ένστικτο.
Δεν είμαστε προετοιμασμένοι να ζούμε στην αφθονία, ούτε να κρίνουμε εύκολα τι σημαίνει ουσιαστική αφθονία για εμάς.
Όπως έλεγε και ο οικονομολόγος και φιλόσοφος Άνταμ Σμιθ, «Η επιθυμία για τροφή είναι περιορισμένη σε κάθε άνθρωπο, επειδή ακριβώς και το στομάχι έχει περιορισμένη ικανότητα. Αλλά η επιθυμία για ανέσεις, έπιπλα, ρούχα… κ.ο.κ. φαίνεται να μην έχει όριο».
Ωστόσο, η ιστορία έχει αποδείξει πολλάκις ότι περισσότερος οικονομικός πλούτος δεν συνεπάγεται και ευτυχία.
Ο αλτρουισμός οδηγεί στο «ευ ζην»
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science, αποδείχθηκε ότι όταν βοηθάμε άλλους ανθρώπους γεμίζουμε με συναισθήματα ευτυχίας.
Συγκεκριμένα, κάποιοι φοιτητές είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες, λαμβάνοντας όλοι ένα χρηματικό ποσό.
Στην πρώτη ομάδα ζητήθηκε να ξοδέψουν το ποσό για τον εαυτό τους και στη δεύτερη να αγοράσουν κάτι για άλλους ανθρώπους ή να τα δωρίσουν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Τα αποτελέσματα έδειξαν υψηλότερα ποσοστά ικανοποίησης και ευτυχίας σε εκείνους που ξόδεψαν τα χρήματα για άλλους ανθρώπους.
Τα καλά νέα είναι πως, η γενναιοδωρία φαίνεται να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης και μάλιστα εμφανίζεται από πολύ μικρή ηλικία, κάτω από τα δύο έτη.
Τα παιδάκια φάνηκαν να χαίρονται περισσότερο όταν προσφέρουν λιχουδιές παρά όταν δέχονται, και ιδιαιτέρως όταν αυτό που προσφέρουν είναι δικό τους.
Ο εαυτός μας και οι άλλοι
Σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να τα δίνουμε όλα στους άλλους παραμελώντας τον εαυτό μας. Χρειαζόμαστε και οι ίδιοι φροντίδα, αγάπη και δώρα όπως ο καθένας τα ορίζει.
Ωστόσο, επειδή ο εγκέφαλός μας είναι προγραμματισμένος να επικεντρώνεται κυρίως στον εαυτό μας, καλό είναι όταν αυτό ξεπερνά τα φυσιολογικά όρια και αποκτά διαστάσεις υπερβολής, εγωκεντρισμού και ματαιοδοξίας, να θυμόμαστε και τους άλλους ανθρώπους.
Όχι μόνο γιατί η συναισθηματική ανταμοιβή όταν προσφέρουμε στους άλλους είναι πολλαπλάσια αλλά, επιπλέον, γιατί η ενασχόληση μόνο με τον εαυτό μας οδηγεί σε απύθμενη μοναξιά και μακροπρόθεσμα δυστυχία.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα αναρωτηθείτε γιατί νιώθετε κενοί ή μόνοι ή απογοητευμένοι από όσα -ίσως περιττά- νομίζετε ότι σας λείπουν, σκεφτείτε να μοιραστείτε και να δώσετε σε άλλους ανθρώπους.
Η ενεργοποίηση του αλτρουισμού αυτόματα ενεργοποιεί και τους δείκτες της ευτυχίας σας.
Να θυμάστε, ότι είναι καλύτερο να έρχεστε και σε επαφή με τους ανθρώπους που επιλέγετε να βοηθήσετε. Μπορεί να είναι συγγενείς, φίλοι και φυσικά άγνωστοι συνάνθρωποί σας που αντιμετωπίζουν βασικές και ζωτικές ελλείψεις.
Μια δια ζώσης συνάντηση, πάντα θα πολλαπλασιάζει την ανταποδοτική συναισθηματική ανταμοιβή που θα αισθάνεστε.
