Η ανάγκη για απόκτηση παιδιών και ταυτόχρονα η απόγνωση κι ο πόνος της αδυναμίας σύλληψης αποτελούν σημαντικό κομμάτι της ζωής ενός ζευγαριού. Η απόκτηση ενός απογόνου είναι ένα θέμα εξέχουσας σημασίας για την κοινή ζωή δύο ανθρώπων κι απορρέει τόσο από φυσικούς (βιολογική παρόρμηση), όσο κι από ψυχοκοινωνικούς παράγοντες. Κάθε προσπάθεια για την επίτευξη τεκνοποίησης, συνοδεύεται από λαχτάρα και αγωνία.Όταν, όμως, η σημαντική αυτή προσπάθεια, αποβαίνει άκαρπη ή αντιμετωπίζει εμπόδια, επηρεάζει βαθιά τη σχέση του ζευγαριού, καθώς χαρακτηρίζεται ως κρίση στην ευημερία του. Ωθεί το ζευγάρι σε μία αγωνιώδη, συνήθως, εξεύρεση λύσης (ιατρικής ή κοινωνικής π.χ. υιοθεσία), προκειμένου να ξεπεραστεί το πρόβλημα της αδυναμίας σύλληψης.Θλίψη και ενοχέςΤα ζευγάρια που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά ορισμένες φορές αισθάνονται μη αποδεκτά κοινωνικά, αυξάνοντας τα επίπεδα του άγχους. Συχνά μάλιστα αντιλαμβάνονται την αδυναμία να κάνουν παιδιά ως προσωπική αποτυχία. Κλινικές μελέτες καταδεικνύουν ότι η υπογονιμότητα εκτός από το άγχος σχετίζεται και με την κατάθλιψη. Ειδικότερα για το άγχος, θα πρέπει να αναφέρουμε πως μπορεί να εκδηλωθεί με ανησυχία, αδυναμία συγκέντρωσης, νευρικότητα, χωρίς προφανή άλλο λόγο και αίσθημα κόπωσης. Τα συναισθήματα που διακατέχουν το ζευγάρι είναι κυρίως αυτά της θλίψης, της ενοχής, της δυσφορίας, του θυμού, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται άρνηση της δύσκολης κατάστασης. Η υπογονιμότητα αντιπροσωπεύει μια ουσιαστικά δύσκολη κι οδυνηρή διαδικασία, η οποία επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα της ζωής του ζευγαριού. Οι γυναίκες βιώνουν υψηλότερα επίπεδα ψυχικής δυσφορίας κι αναφέρουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και ικανοποίηση από τη ζωή.Ζητώντας βοήθειαΠολλές μελέτες τονίζουν, επίσης, ότι η μέθοδος της εξωσωματικής γονιμοποίησης, αποτελεί ιδιαίτερη πηγή άγχους για το ζευγάρι, καθώς αυτό επενδύει συναισθηματικά σε πολύ σημαντικό βαθμό σε αυτήν. Γι’ αυτό ζευγάρια που καταφεύγουν στην εξωσωματική καλό είναι να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, καθώς είναι γεγονός πως μια γυναίκα με χαμηλότερα επίπεδα δυσφορίας κι άγχους έχει σημαντικά μεγαλύτερες πιθανότητες σύλληψης. Η αντιμετώπιση των συναισθηματικών και ψυχολογικών επιπτώσεων μπορεί να ενισχύσει σημαντικά τους οργανικούς παράγοντες, να βοηθήσει στη βελτίωση της αυτοεκτίμησης του ζευγαριού και να καλύψει όλα τα στάδια μίας υποβοηθούμενης προσπάθειας γονιμοποίησης με ασφαλή συναισθηματικά τρόπο.Εκτός από την υποστηρικτική ψυχολογική βοήθεια, σημαντική είναι κι η εμπεριστατωμένη ενημέρωση του ζεύγους για την ακριβή κατάσταση και τις πιθανές εξειδικευμένες λύσεις.
Βιβλιογραφία
Integrating Sex And Marital Therapy: A Clinical Guide, Gerald R. Weeks, 1988
Chapter 7: The Crisis of Infertility. An Opportunity for Growth, by Patricia P. Mahlstedt
