Ο κοινωνικός αποκλεισμός δεν πονάει μόνο αυτόν που βγαίνει «εκτός», αλλά και αυτόν που τον αποκλείει, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ. Αν και έχουμε συνηθίσει να εκδηλώνουμε τη συμπάθειά μας για όσους έχουν το ρόλο του θύματος σε περιπτώσεις κοινωνικού αποκλεισμού, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι και αυτοί που έχουν τον ρόλο του θύτη δηλαδή αποκλείουν κάποιον (π.χ., αποδιώχνουν κάποιον από τον κύκλο τους), υποφέρουν από ενοχές, βιώνουν την απώλεια και θλίβονται.

Όταν μάλιστα η απόφαση για τον εξοστρακισμό του άλλου λαμβάνεται κάτω από εξωτερικές πιέσεις άλλων, τότε το συναισθηματικό τίμημα είναι μεγαλύτερο, επειδή ο «θύτης» αισθάνεται ότι έχει χάσει την αυτονομία του και την ελευθερία του να επιλέγει και να αποφασίζει ο ίδιος.

«Κατά βάθος είμαστε κοινωνικά ζώα», επισημαίνει η επικεφαλής ερευνήτρια Νικόλ Λεγκάτ και συμπληρώνει «αποφεύγουμε να βλάψουμε τους άλλους εκτός αν νιώθουμε ότι απειλούμαστε».

Παρουσιάζοντας την έρευνά της στο ψυχολογικό περιοδικό Psychological Science η Δρ Λεγκάτ, επισημαίνει ότι τα ευρήματά της είναι σημαντικά και πρέπει να ληφθούν υπόψη δεδομένου ότι η πίεση για τον αποκλεισμό των άλλων είναι πολύ συχνό φαινόμενο, ιδιαίτερα μεταξύ των νεαρών κοριτσιών.